French
DeutschOskar Kühnel – Wikipedia, wolna encyklopedia
 kapitan artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 czerwca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | oficer mobilizacyjny |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  | |
.png){kind=small}
Oskar Rudolf Kühnel (ur. 14 czerwca 1897 w Brzeżanach, zm. 1940 w Katyniu) – kapitan artylerii Wojska Polskiego II RP, pochodzenia węgierskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Leopolda i Eugenii z domu Kieseweter[1]. W 1920 wziął udział w wojnie z bolszewikami.
1 czerwca 1921, w stopniu podporucznika, pełnił służbę w 4 dywizjonie artylerii ciężkiej[2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 538. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 8 pułk artylerii ciężkiej[3]. W 1923 pełnił służbę 9 pułku artylerii ciężkiej w Siedlcach[4]. W listopadzie 1924 roku został przydzielony do 9 kompanii artylerii pieszej, pozostając oficerem nadetatowym 9 pac[5][6]. 3 maja 1926 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 126. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. W 1928 w dalszym ciągu pełnił służbę w 9 pac[8]. Następnie służył w Dowództwie Okręgu Korpusu IX w Brześciu[9]. Z dniem 22 maja 1933 został przeniesiony z DOK IX do 10 pułku artylerii lekkiej w Łodzi[10]. Do 10 marca 1934 pełnił obowiązki dowódcy III dywwizjonu, a od 25 sierpnia 1937 do 18 lipca 1938 dowodził 8. baterią. Następnie zajmował w 10 pal stanowisko oficera mobilizacyjnego[11][12]. 29 sierpnia 1939 znalazł się w Oddziale Zbierającym Nadwyżki 10 pal[13].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Oskar Rudolf Kühnel był żonaty z Ireną z Majewskich, z którą miał córkę Gizelle[1].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[14][15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych[16][17]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[18][17]
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]8 kwietnia 2011 uroczyście odsłonięto Pomnik Męczenników Katynia w III Dzielnicy przy Skwerze Męczenników Katynia w Budapeszcie. Odsłonięcia dokonali prezydenci Węgier i Polski: Pál Schmitt i Bronisław Komorowski[19]. Obok posadzono dwa Dęby Pamięci upamiętniające węgierskie ofiary ludobójstwa w Katyniu: Aladara Emanuela Korompaya i Oskara Rudolfa Kühnela[20]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- Zbrodnia katyńska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 323.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 312, 722.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 210.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 795, 826.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 120 z 12 listopada 1924 roku, s. 671.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 714, 733, 750.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 131.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 417, 469.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 191, 477.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 126.
- ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 229, 571-572.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 728.
- ↑ Zarzycki 1997 ↓, s. 46.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON. Tu błędnie jako Oskar Kuehnel.
- ↑ 24 marca 2009 minister obrony narodowej Bogdan Klich zmienił decyzję swojego poprzednika z dnia 5 października 2007 w ten sposób, że uchylił pkt. 1314 i nadał mu nowe brzmienie: „kpt. Kühnel Oskar s. Leopolda r. 1897 †Katyń”: Decyzja Nr 95 Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 marca 2009 roku zmieniająca decyzję w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON. Decyzja weszła w życie z dniem podpisania.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 795.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 168.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Pomnik katyński w Budapeszcie
- ↑ Pomniki polskie w Budapeszcie. Anna Milena. [dostęp 2019-03-30]..
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Artur Kuprianis: Łódzka 4 Grupa Artylerii w latach 1929–1939. Łódź: Wydawnictwo Ibidem, 2010. ISBN 978-83-62331-00-0.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Zarzycki: 10 Kaniowski Pułk Artylerii Lekkiej. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1997, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 978-83-204-3299-2.