Oslofjorden – Wikipedia, wolna encyklopedia

Oslofjorden

Mapa Oslofjorden
Państwo	Norwegia
Wymiary	ok. 100 × 30 km
Głębokość • maksymalna	ok. 354 m
Miejscowości nadbrzeżne	m.in. Oslo, Moss, Tønsberg
Położenie na mapie Norwegii Oslofjorden
59°21′N 10°35′E/59,350000 10,583333
Multimedia w Wikimedia Commons

Oslofjorden – najdłuższa zatoka w południowo-wschodniej Norwegii, otwierająca się do cieśniny Skagerrak.

Wcina się na długość około 100 km w głąb Półwyspu Skandynawskiego. Na jego zakończeniu znajduje się aglomeracja Oslo. Najbliższe okolice Oslofjorden zamieszkane są przez około 2 miliony ludzi. Wbrew nazwie zatoka nie jest w sensie geologicznym fiordem (w języku norweskim słowo „fjord” ma szersze znaczenie). Szerokość u ujścia 15-30 km, głębokość do 354 m.

Obrona zatoki w roku 1940 miała kluczowe znaczenie dla losów niemieckiej inwazji na Norwegię — pozwoliła ewakuować władze państwowe, czyniąc w konsekwencji przyszły rząd V. Quislinga nielegalnym i pozwalając oficjalnie uczestniczyć Norwegii w wojnie po stronie zwycięskich aliantów.

Z Oslofjorden związany był Edvard Munch i jest on widoczny na wielu jego pracach, między innymi na „Krzyku”.

W czasach nordyckich zatoka nosiła nazwę Fold lub Foldin, co oznaczało „płaski”^[1]. Od nazwy tej pochodzą również określenia sąsiadujących ziem, takich jak Vestfold (na zachód od Fold), Østfold (na wschód od Fold) oraz Follo (Fold + lo, oznaczające „łąkę nad wodą”)^[2].

W późniejszych czasach zatoka nosiła również nazwę Christianiafjorden, od nazwy „Christiania”, którą nosiło Oslo w latach 1624 – 1925^[3].

• 
• 
  Zabudowania na wysepce w Oslofjorden
• 
  Wschód słońca

Zobacz multimedia związane z tematem: Oslofjorden