Osred II z Nortumbrii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Osred II z Nortumbrii, Osræd, Osredus (zm. 792) - władca anglosaskiego królestwa Nortumbrii w latach 789-790.

Osred był synem Alhreda i Osgifu. Kiedy w 788 roku król Elfwald został zamordowany przez ealdormana Sicgę, jego synowie Elf i Elfwine byli jeszcze zbyt młodzi, by powierzyć im władzę. Arystokracja wierna dynastii Eatingów wybrała więc na sukcesora innego athelinga, właśnie Osreda. Wybór ten był również po myśli konkurujących o władzę Leodwaldingów. Mimo tak potężnego poparcia, Osred rządził jedynie przez rok. W 790 roku został obalony przez stronników wygnanego wcześniej Etelreda. Postrzyżony siłą i upokorzony, został wygnany z kraju. Schronienie znalazł na wyspie Man.

W 792 pozycja Etelreda osłabła na tyle, że Osred zdecydował się wrócić do Nortumbrii i spróbował odzyskać władzę. Kronika anglosaska odnotowała, iż była to próba nieudana: Osred został aresztowany i zabity 14 września, być może na rozkaz Etelreda. Jego ciało pochowano w Tynemouth.

• Prosopography of Anglo-Saxon England: Osred
• Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-16169-9. Brak numerów stron w książce
• Anglo-Saxon Chronicle dostępna w bibliotece cyfrowej