Ostrożeccy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herby Hołowniów

Hołowniowie herbu własnego, znani również jako Ostrożeccy i Hołowniowie-Ostrożeccy – polski ród kniaziowski (książęcy), najprawdopodobniej pochodzenia litewskiego. Protoplastą rodu był książę Iwan Dymitrowicz Hołownia, syn Dymitra, który według Jana Tęgowskiego jest tożsamy z Dymitrem Koriatowiczem (synem Koriata), zwanym Bobrok (od włości Bobrok w dawnej ziemi wołyńskiej).^[1]

Członkowie rodu Hołowniów używali również książęcego herbu, Hołownia II^[2].

Ród Hołowniów wziął część swojego nazwiska (Ostrożecki) od dóbr Ostrożec na Wołyniu, będących w I połowie XV w. siedzibą rodu, zwanego stąd coraz częściej Ostrożeckimi^[3].

 Zobacz też: Drzewo genealogiczne Hołowniów herbu własnego.

• Dymitr Hołownia – książę, właściciel dóbr Ostrożec od pocz. XV w., co potwierdza przywilej Świdrygiełły z 1446 r. wydany synowi Dymitra, Iwanowi.
• Iwan Hołownia Ostrożecki – członek rady książęcej Świdrygiełły
• Fedor Hołownia Ostrożecki (zm. 1569) – sprawca starostwa bracławskiego i winnickiego^[4], w 1569 r. mianowany koniuszym litewskim, ale urzędu nie objął.
• Adrian Hołownia (1750–1831) – duchowny greckokatolicki, bazylianin.
• Bazyli Hołownia – łowczy witebski w 1655 roku.
• Stanisław Hołownia – elektor Augusta III Sasa w 1733 roku.
• Piotr Hołownia Ostrożecki (zm. po lutym 1538) – dworzanin królewski 1496–1522, horodniczy trocki 1523–1534, właściciel majątków na Wołyniu (m.in. Bereźne, Derń, Kosarew, Oderady, Tyszyce, Tyliczów - część, przejściowo) oraz w województwie brzeskolitewskim (Różanka, Rudcze). W 1528 otrzymał przywilej na założenie miasta w Ostrożcu. W 1528 r. wystawił poczet 16 zbrojnych jeźdźców. Od 1535 tytułował się księciem Ostrożeckim.

• lista polskich rodów książęcych
• Giedyminowicze

• JuliuszJ. Ostrowski JuliuszJ., Księga herbowa rodów polskich, cz. II, Gł. skł.: Bolcewicz, 1906, s. 388 .
• Józef Wolff: Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. Warszawa: Józef Filipowicz, 1895, s. 131-134.