Shiretoko (półwysep) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Półwysep Shiretoko (jap. 知床半島 Shiretoko-hantō) - półwysep położony we wschodniej części japońskiej wyspy Hokkaido, otoczony wodami Morza Ochockiego.

Nazwa Shiretoko pochodzi od ajnuskiego słowa sir etok oznaczającego „koniec ziemi” lub „miejsce, gdzie ziemia wystaje” czyli przylądek^[1].

W dniu 17 lipca 2005 r. półwysep został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Obszar ten jest bowiem najbardziej na południe wysuniętym miejscem na półkuli północnej, gdzie formuje się morski lód.

Na półwyspie znajdują się m.in. wulkany: Shiretoko-dake, Unabetsu-dake, Rausu-dake, Onnebetsu-dake, Iō-zan oraz onseny: Seseki i Iwaobetsu.

Półwysep porastają cenne gatunki drzew iglastych i okrytonasiennych, między innymi mizunara (Quercus mongolica). Tereny zamieszkują lisy, brunatne niedźwiedzie, jelenie. Na wybrzeżu widywane są foki.

W celu ochrony dzikich zwierząt i roślinności w 1964 utworzono Park Narodowy Shiretoko.

Półwysep Shiretoko od strony Morza Ochockiego

• Shiretoko to także nazwa kodowa wersji 3.1 przeglądarki internetowej Mozilla Firefox.

Zobacz multimedia związane z tematem: Shiretoko (półwysep)