Paegam Sŏngch’ong – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paegam Sŏngch'ong (ur. 1631, zm. 1700) – koreański mistrz sŏn o silnym nastawieniu doktrynalnym.

W wieku 13 lat został mnichem. Gdy miał lat 18 udał się na górę Chiri i rozpoczął praktykę pod kierunkiem Ch'wimiego. W wieku 30 lat otrzymał tytuł profesora i stał się sławny nauczając w takich klasztorach jak Songgwang, Chinggwang i Ssanggye. Był biegły nie tylko w zakresie buddyzmu, ale również konfucjanizmu i taoizmu.

W siódmym roku panowania króla Sukjonga, czyli w 1671 roku, w pobliżu wyspy Imjado dryfował statek, na którym znaleziono około czterech tysięcy tomów tekstów buddyjskich. Przez wiele lat Sŏngch'ong wydawał te teksty.

W 61 roku życia prowadził wielkie ceremonie w klasztorach Hwaŏm i Sŏnam.

Zmarł w 1700 roku^[1].

• Chajuch'imun (Upomnienia dla mnichów w szarych szatach)
• Sajip (Prywatny zbiór) (2 tomy)
• Chegyŏngsŏ (Wstępy do różnych sutr)
• Chŏngt'och'anbaengyŏng (Sto pieśni dla Czystej Krainy)

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

• 56/29. Shiwu Qinggong (Shishi) (1272–1352) Chiny; szkoła yangqi
  • 57/30/1. T'aego Poŭ (1301–1382) Korea; szkoła imje chong; od 1356 r. chogye chong
    • 58/31/2. Ch'anyǒng
    • 58/31/2. Choi
    • 58/31/2. Wŏngyu
    • 58/31/2. Hwanam Honsu (1320–1392)
      • 59/32/3. Kugok Kakun (bd)
        • 60/33/4. Pyŏkkye Chŏngsim (zm. ok. 1492)
          • 61/34/5. Pyŏksong Chiŏm (1464–1534)
            • 62/35/6. Ilsŏn Kyŏngsŏng (1482–1568)
            • 62/35/6. Puyong Yŏnggwan (1485–1571)
              • 63/36/7. Puhyu Sŏnsu (1543–1615)
                • 64/37/8. Noejŏng Ŭngmuk (bd)
                • 64/37/8. Siga Huiok (bd)
                • 64/37/8. Songgye Sŏnghyŏn (bd)
                • 64/37/8. Hwanjŏk Inmun (bd)
                • 64/37/8. P'oheo Tamsu (bd)
                • 64/37/8. Huiŏn (bd)
                • 64/37/8. Pyŏgam Kaksŏng (1575–1660)
                  • 65/38/9. Moun Chinŏn (bd)
                  • 65/38/9. Paekgok Ch'ŏnŭng (1617–1680)
                  • 65/38/9. Ch'wimi Such'o (1590–1660)
                    • 66/39/10. Paegam Sŏngch'ong (1631–1700)
                      • 67/40/11. Pogwang Wonmin (bd)
                        • 68/41/12. Hoeam Chŏnghye (bd)
                          • 69/42/13. Iam Huiyŏl (bd)
                          • 69/42/13. Hanam Sŏngan (bd)
                      • 67/40/11. Muyong Suyŏn (1651–1719)
                        • 68/41/12. Yŏnghae Yakt'an (bd)
                          • 69/42/13. P'ungam Sech'al (1688–1767)
                            • 70/43/14. Mugam Ch'oenul (1717–1790)
                              • 71/44/15. Hwanhae Pŏbrin (bd)
                              • 71/44/15. Pong'am Nakhyŏn (bd)
                              • 71/44/15. Sŏngbong Chang'ŏn (bd)
                              • 71/44/15. Wawol Kyop'yŏng (bd)
                            • 70/43/14. Yuak Ch'aekhyŏn (bd)
                            • 70/43/14. Ŭngam Nangyun (bd)
                            • 70/43/14. Che'un Haejing (bd)
                            • 70/43/14. Pyŏkdam Haengin (bd)
                        • 68/41/12. Wanhwa Ch'ŏhae (bd)
                    • 66/39/10. Ch'wiam Haeran (bd)
                    • 66/39/10. Sŏlp'a Mingi (bd)
                  • 65/38/9. Paekgok Ch'ŏnŭng (bd)
                    • 66/39/10. Ku'am Sŭnggak (bd)
                    • 66/39/10. Sigyŏng Chinmyŏng (bd)
                    • 66/39/10. Taeji Haeyŏn (bd)
                    • 66/39/10. Sŏlbin Sasun (bd)
              • 63/36/7. Ch'ŏnghŏ Hyujŏng (1520–1604) (znany jako Sŏsan Taesa)

• Byung-jo Chung: History of Korean Buddhism. Seoul: Jimoondang, 2007, s. 220. ISBN 978-89-88095-24-9.