Paleopatologia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Paleopatologia – dział nauki, powiązany z archeologią, antropologią i medycyną, zajmujący się zmianami chorobowymi dającymi się stwierdzić w badaniach szczątków ludzi, a także innych zwierząt i roślin, pochodzących z populacji pradziejowych i historycznych. Oprócz określenia jednostki chorobowej dostarcza informacji też o jej przyczynie, zmienności i drogach rozprzestrzeniania się. Badania paleopatologiczne wymagają ścisłej współpracy badacza z lekarzami[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Judyta Gładykowska-Rzeczycka , Paleopatologia - rozwój, osiągnięcia i zamierzenia, „Przegląd Antropologiczny”, 56 (1–2), 1993, s. 169–176 .
- ↑ Dariusz Nowakowski: Zasady rentgenodiagnostyki kości kopalnych. W: Wszystkich rzeczy miarą jest człowiek. The Human is the Measure of AlI Things. Janusz Jerzemowski, Marek Grzybiak, Janusz Piontek (red.). Sopot: Tower Press, 2006, s. 605–606. ISBN 83-87342-83-1.
Kontrola autorytatywna (dział archeologii):