Pales (mitologia) – Wikipedia, wolna encyklopedia
bóstwo opiekuńcze pasterzy i ich trzód | |
Pales (XVI-wieczna rycina niderlandzka) | |
Występowanie | |
---|---|
Teren kultu | |
Nazwa święta | Parilia (21 kwietnia) |
Pales – w mitologii rzymskiej bóstwo opiekuńcze pasterzy i ich trzód, o niejasnej osobowości, zależnie od przekazu przedstawiane jako bóg albo bogini.
Zachowane dedykacje wskazują częściej na kult bogini o tym imieniu, czczonej głównie przez ludność wiejską. Podczas I wojny punickiej wzniesiono jej w Wiecznym Mieście świątynię[1].
W tradycyjną rocznicę założenia Rzymu (21 kwietnia) obchodzono ku czci tego bóstwa święto Parilia, podczas którego składano mu ofiary z miodu i mleka, a także rozpalano ogień, przez który pasterze przeprowadzali siebie i swą trzodę.
Od imienia bóstwa niektórzy badacze próbowali wywodzić nazwę wzgórza Palatyn, choć pochodzenie jej łączy się raczej z Pallantem uważanym za praojca Arkadyjczyków[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bogowie, demony, herosi. Leksykon. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1996, s. 308. ISBN 83-70-06597-X.
- ↑ Lucyna Stankiewicz: Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 2008, s. 278. ISBN 978-83-04-04768-6.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej M. Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 2001. ISBN 83-207-1629-2. OCLC 297716845.
- Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1996, ISBN 83-7132-266-6