Palia jeziorowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Palia jeziorowa

Salvelinus namaycush[1]
(Walbaum, 1792)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	łososiokształtne
Rodzina	łososiowate
Rodzaj	Salvelinus
Gatunek	palia jeziorowa
Synonimy Cristivomer namaycush (Walbaum, 1792) Cristovomer namayacush (Walbaum, 1792) Cristivomer namaycush huronicus Hubbs, 1930 Salmo adirondakus Norris, 1864 Salmo amethystinus Mitchill, 1818 Salmo amethystus Mitchill, 1818 Salmo confinis DeKay, 1842 Salmo namaycush Walbaum, 1792 Salmo pallidus Rafinesque, 1817 Salmo siscowet Agassiz, 1850 Salmo siskawitz Herbert, 1850 Salmo siskiwit Agassiz,1848 Salmo symmetrica Prescott, 1851 Salmo toma Holmes, n1863
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Palia jeziorowa^[2], palia amerykańska^[2] (Salvelinus namaycush) – gatunek ryby łososiokształtnej z rodziny łososiowatych, zaliczany do rodzaju Salvelinus – obejmującego golce i palie.

Ta sekcja od 2020-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Palia jeziorowa występuje w chłodnych jeziorach Kanady i Nowej Anglii. Aklimatyzacja tej ryby w Europie, np. w Szwajcarii zakończyła się powodzeniem. W Polsce ryba ta nie występuje w warunkach naturalnych (można ją spotkać w hodowlach np. w okolicy Jugowa na Dolnym Śląsku, złowiona kilkukrotnie w Parku Mazowsze w Pruszkowie).

Ciało jest wydłużone, w starszym wieku wysoko wygrzbiecone, o smukłym trzonie ogonowym. Posiada bardzo małe łuski, na płytce lemiesza 6–8 mocnych, długich zębów, trzon jest bezzębny. Płetwa ogonowa jest głęboko wcięta. Boki i grzbiet są oliwkowo-zielone, a strona brzuszna w kolorze od żółtawego do czerwonego. Na głowie, tułowiu i płetwie grzbietowej widnieją jasne, nieregularne plamy. Płetwy parzyste i odbytowa są różowe z białą przednią krawędzią.

Palia jeziorowa żywi się małymi bezkręgowcami, starsze osobniki zjadają także ryby. Dojrzałość płciową uzyskuje dopiero w 6–8 roku życia.

Tarło trwa od września do listopada. Młode osobniki przebywają blisko brzegu, dorosłe po tarle powracają na głębiny.

• J. Mihalik, F. Reiser, Nasze ryby, Warszawa 1990
• * Josef Reichholf: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiesław Wiśniewolski (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
• Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby słodkowodne. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk, Eligiusz Nowakowski i Jacek Wagner. Warszawa: Świat Książki, 1997. ISBN 83-7129-441-7. Brak numerów stron w książce