Pamięć ECC – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pamięć ECC – pamięć RAM wyposażona w system kodowania korekcyjnego ECC (ang. Error Checking and Correction, Error Correction Code), działający w oparciu o kod Hamminga lub kod Reeda-Solomona[1][2].
Pamięć ECC ma rozszerzoną szynę danych, którą przesyłane są nadmiarowe dane kontrolne, umożliwiające korygowanie błędów polegających na przekłamaniu 1 bitu (ang. single-error-correcting) oraz wykrywanie błędów polegających na przekłamaniu 2 bitów (ang. double-error-detecting). Pamięć ECC zapewnia większą stabilność działania systemu komputerowego, niż w przypadku zastosowania zwykłych pamięci RAM[3] – zwanych też nECC lub non-ECC. Aby wykorzystać możliwości oferowane przez pamięć ECC, płyta główna i jej BIOS oraz procesor (w którym najczęściej znajduje się kontroler pamięci RAM) muszą obsługiwać ten typ pamięci.
Pamięć ECC stosowana jest najczęściej w komputerach, od których wymaga się niezawodności działania, w szczególności pełniących rolę serwera, oraz tam gdzie występuje zwiększony poziom promieniowania jonizującego np. w przestrzeni kosmicznej[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Error detection and correction. encyclopedia2.thefreedictionary.com. (ang.).
- ↑ ECC (error correction code or error checking and correcting). searchnetworking.techtarget.com. (ang.).
- ↑ ECC (Error Correction Code). www.techterms.com. (ang.).
- ↑ ECC TEK Provides ECC To NASA Missions. www.ecctek.com. [dostęp 2011-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-07)]. (ang.).