Parch (choroba roślin) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Parch – grupa chorób roślin wywołana przez organizmy należące do różnych grup taksonomicznych. Większość wywoływana jest przez grzyby workowe z klasy Dothideomycetes, ale niektóre także przez grzybopodobne lęgniowce, a nawet bakterie^[1]. Ich wspólną cechą jest wywoływanie na porażonych częściach roślin zniekształceń, skorkowaceń i ciemnych, często czarnych plam.

Do parchów porażających rośliny uprawne w Polsce należą (w nawiasie wywołujące je patogeny):

• parch brzoskwini (Venturia carpophila)
• parch czereśni (Venturia cerasi)
• parch dyniowatych (Cladosporium cucumerinum)
• parch gruszy (Venturia pyrina)
• parch jabłoni (Venturia inaequalis)
• parch prószysty ziemniaka (Spongospora subterranea)
• parch srebrzysty ziemniaka (Helminthosporium solani)
• parch topoli (Venturia maucularis, Venturia populina)
• parch wierzby wiciowej (Venturia chlorospora, Venturia saliciperda)
• parch zwykły buraka (Streptomyces scabies, Streptomyces acidiscabies)
• parch zwykły ziemniaka (Streptomyces scabies, Streptomyces acidiscabies)^[1][2].