French
DeutschPartia Demokratyczna (Korea Południowa) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Przewodniczący | |
| Data założenia | |
| Adres siedziby | 7, Gukhoe-daero 68-gil, |
| Ideologia polityczna | |
| Liczba członków | 4 miliony |
| Członkostwo międzynarodowe | |
| Barwy | |
| Obecni posłowie | 171/300 |
| Strona internetowa | |
Partia Demokratyczna Korei (kor. 더불어민주당, Deobureominjudang, skr. Minjoo, znana jako "Minjudang" 민주당[1]) – centrowa, liberalna partia polityczna działająca w Korei Południowej.
Prezydentem Korei Południowej z ramienia partii był w latach 2017–2022 Mun Jae-in.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Założona w sierpniu 1955. Od 26 marca 2014[2] do 27 grudnia 2015 działała pod nazwą Sojusz Nowych Polityków dla Demokracji (새정치민주연합; Saejeongchi Minju Yeonhap)[3]. Partia osiągnęła słaby wynik w wyborach uzupełniających w 2014 i dwaj liderzy, Ahn Cheol-soo i Kim Han-gil, zrezygnowali ze stanowiska[4].
7 lutego 2015, na konwencji partyjnej, nowym przewodniczącym został Mun Jae-in[5]. Wtedy zaczął się konflikt wewnątrzpartyjny między frakcją Muna i Ahna, przez co notowania partii w sondażach spadły z 40% do 30%[6][7]. 29 października Ahn odrzucił propozycję stanowiska współprzewodniczącego partii[8], następnie przedstawiając Munowi ultimatum. Mun jednak odrzucił je[9], i Ahn odszedł z partii, zakładając Partię Ludową[10].
27 grudnia 2015 zmieniono nazwę na Partia Demokratyczna Korei. Mun zrezygnował z funkcji przewodniczącego partii miesiąc później, 27 stycznia 2016[3]; na jego miejscu, ku zaskoczeniu niektórych obserwatorów[11], zastąpił go Kim Chong-in, konserwatywny polityk[12]. Kim za główną przyczynę kłopotów partii uznał frakcję związaną z byłym prezydentem Rohem Moon-hyun[13] i rozpoczął ograniczanie jej wpływów[14], przez m.in. partię opuścił były premier Korei, Lee Hae-chan[13]. Kontrowersyjne działania Chong-Ina spotkały się z krytyką działaczy partyjnych. Chong-In zaoferował rezygnację w marcu 2016, jednak zdecydował zostać po prywatnej wizycie Muna Jae-ina[15]. W wyborach parlamentarnych w 2016 partia zdobyła większość względną w Zgromadzeniu Narodowym[16].
Z związku z impeachmentem koreańskiej prezydent Park Geun-hye w 2017, odbyły się wybory prezydenckie, w których kandydat partii, Mun Jae-in, zdobył ponad 41% głosów, wygrywając w pierwszej turze. W 2018 partia wygrała wybory lokalne[17], a w wyborach parlamentarnych w 2020 zyskała absolutną większość w parlamencie[18].
W wyborach prezydenckich w 2022 kandydat Partii Demokratycznej Lin Je-mjung przegrał z kandydatem Partii Władzy Ludowej, Yoon Suk-yeolem[19].
Mimo to Yoon Suk-yeol utracił popularność i w wyborach parlamentarnych w 2024 Partia wygrała zdobywając 175 miejsc[20][21].
Program
[edytuj | edytuj kod]Partia wspiera gospodarkę rynkową, przy jednoczesnym rozwijaniu państwa opiekuńczego; popiera podniesienie płacy minimalnej i zagwarantowanie opieki zdrowotnej. W kwestii sił zbrojeniowych opowiada się za wzmocnieniem współpracy koreańsko-amerykańskiej. Deklaruje silne poparcie dla denuklearyzacji Półwyspu Koreańskiego i zjednoczenie Korei Południowej z Koreą Północną[22].
Demokratyczna Partia Korei ma tendencje bardzo konserwatywne społecznie. Po pierwsze, Demokratyczna Partia Korei sprzeciwia się kompleksowej ustawie antydyskryminacyjnej, która prawnie gwarantuje prawa imigrantów i mniejszości seksualnych[23]. Ponadto wpływowe osobistości z Koreańskiej Partii Demokratycznej chodzą do kościołów i wygłaszają zdecydowane oświadczenia religijne, takie jak: „Jesteśmy przeciwni homoseksualizmowi, który jest sprzeczny z Pańską opatrznością stworzenia”[24][25][26][27]. Koreańska Partia Demokratyczna również jest negatywnie nastawiona do ustanowienia Urzędu Imigracyjnego, który rząd Yoon Seok-yeol i Partia Władzy Ludowej promują w celu zwiększenia imigracji[28]. Podczas kryzysu uchodźczego w Afganistanie Partia Konserwatywna opowiadała się za przyjmowaniem uchodźców, podczas gdy Koreańska Partia Demokratyczna była przeciwna przyjmowaniu uchodźców[29]. W kwestii aborcji Koreańska Partia Demokratyczna również odpowiedziała, że sprzeciwia się aborcji i będzie aktywnie uczestniczyć w ruchu antyaborcyjnym[30].
Wyniki wyborów
[edytuj | edytuj kod]Zgromadzenie Narodowe
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Głosy | % głosów | Mandaty | ± (%) |
|---|---|---|---|---|
| 2016 | 8 881 369 | 37,0% | 123/300 | |
| 2020 | 14 345 425 | 49,9% | 180/300 |  12,9 |
| 2024 | 14 758 083 | 50,5% | 175/300 | 0,6 |
Wybory prezydenckie
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Kandydat | Głosy | % głosów |
|---|---|---|---|
| 2017 | Mun Jae-in | 13 423 800 | 41,1% |
| 2022 | Lin Je-mjung | 16 147 738 | 47,3% |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Main Opposition To Be Called 'The Minjoo Party Of Korea. (kor.).
- ↑ Democratic Party, Ahn Cheol-soo agree to create new party. (ang.).
- ↑ a b Moon Jae-in steps down as leader of The Minjoo Party of Korea. (ang.).
- ↑ Co-chairmen quit amid election rubble. (ang.).
- ↑ Main opposition party picks ex-Roh aide as new leader. (ang.).
- ↑ In liberal stronghold, voters give main opposition party a lashing. (ang.).
- ↑ Roh son's speech creates stir. (ang.).
- ↑ Ahn rejects Moon's call for joint NPAD leadership. (ang.).
- ↑ NPAD’s Moon rejects Ahn demand. (ang.).
- ↑ Ahn Cheol-soo calls it quits with NPAD. (ang.).
- ↑ Can a Right Wing Defector Save Korea’s Liberal Opposition?. (ang.).
- ↑ Minjoo’s identity must be changed: Kim Chong-in. (ang.).
- ↑ a b Former P.M. quits Minjoo Party in nomination feud. (ang.).
- ↑ [April 13, 2016 Parliamentary Elections Kim Jong-in Gets Rid of Pro-Roh Dominance and Replaces the Mainstream: Signs of Factional Conflict]. (ang.).
- ↑ Opposition chief quells dissenters. (ang.).
- ↑ Opposition party shifting to growth. (ang.).
- ↑ 2018 Local Elections – The Korea Herald. (ang.).
- ↑ South Korea's governing party wins election by a landslide. (ang.).
- ↑ Chce silniejszych więzi z USA i poprawy relacji z Japonią. Jun Suk-yeol wygrywa wybory [online], TVN24, 10 marca 2022 [dostęp 2024-04-13] (pol.).
- ↑ Oskar Pietrewicz, Wybory parlamentarne w Korei Południowej [online], www.pism.pl, 12 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-13] (pol.).
- ↑ Opozycja triumfuje, prezydent "z pokorą akceptuje wolę narodu" [online], TVN24, 11 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-13] (pol.).
- ↑ 강령·당헌·당규·윤리규범.
- ↑ “차별금지법, 내가 가장 센 반대론자···결정은 우리 민주당이 하는 것” 정치권과 개신교의 ‘반동성애’ 결탁 [online], n.news.naver.com [dostęp 2024-04-23] (kor.).
- ↑ 정계성 기자, 박홍근 "차별금지법에 대한 교회의 우려 잘 알고 있다" [online], n.news.naver.com [dostęp 2024-04-23] (kor.).
- ↑ 투데이N 노찬영, 포괄적 차별금지법, 더불어민주당 대다수 의원 반대 [online], 투데이N, 14 września 2020 [dostęp 2024-04-23] (kor.).
- ↑ 현 차별금지법안 반대하는 민주당 김민석 의원 #shorts. [dostęp 2024-04-23].
- ↑ [시사미래신문] 민주당 정책위의장 조정식의원, 문정복의원..."차별금지법에 찬성하지 않는다" 분명한 입장밝혀 [online], www.sisamirae.com [dostęp 2024-04-23] (kor.).
- ↑ 민주당, ‘이민청 반대’ 기류에…한동훈 “미래 위한 책임” [online], n.news.naver.com [dostęp 2024-04-23] (kor.).
- ↑ 김미나, 아프간 피란민 ‘한국 수용’…여 “적절성 의문” 야 “긍정 검토” [online], 아프간 피란민 ‘한국 수용’…여 “적절성 의문” 야 “긍정 검토”, 22 sierpnia 2021 [dostęp 2024-04-23] (kor.).
- ↑ 정당들 ‘동성애 합법화’ 반대 공감… 방법론선 온도차 [online], 국민일보, 1 czerwca 2018 [dostęp 2024-04-23] (kor.).