Parus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Parus
Linnaeus, 1758[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – bogatka zwyczajna (P. major)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

sikory

Rodzaj

Parus

Typ nomenklatoryczny

Parus major Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

3 gatunki – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania
Mapa występowania

Parusrodzaj ptaków z rodziny sikor (Paridae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i północnej Afryce[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 12,5–15 cm; masa ciała 11,9–22,1 g[5].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w 10. edycji publikacji swojego autorstwa o tytule Systema Naturae[1], uznawanej za początek nomenklatury zoologicznej. Linneusz nie wskazał gatunku typowego. W ramach późniejszego oznaczenia w 1840 roku brytyjski ornitolog George Robert Gray na typ nomenklatoryczny wyznaczył bogatkę zwyczajną (P. major)[6].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Parus (Patus): łac. parus „sikora” (por. par, parum „równy, towarzysz”)[7].
  • Parulus: rodzaj Parus Linnaeus, 1758 (sikora); łac. przyrostek zdrabniający -ulus[8].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Parus Linnaeus, 1758.
  2. Korekta nazwy Parus Linnaeus, 1758.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae: secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 189. (łac.).
  2. P.L.S. Müller: Des Ritters Carl von Linné Königlich Schwedischen Leibarztes &c. &c. Vollständiges Natursystem: Supplements- und Register-Band über alle sechs Theile oder Classen des Thierreichs. Mit einer ausführlichen Erklärung. Nürnberg: Gabriel Nicolaus Raspe, 1776, s. 178. (niem.).
  3. C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 219. (fr.).
  4. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy), Waxwings and allies, tits, penduline tits [online], IOC World Bird List (v13.1) [dostęp 2023-07-09] (ang.).
  5. D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Tits, Chickadees, and Titmice (Paridae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, Parus, DOI10.2173/bow.parida1.01 [dostęp 2023-07-09] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  6. G.R. Gray: A list of the genera of birds: with their synonyma an indication of the typical species of each genus. Wyd. 2. London: R. and J.E. Taylor, 1841, s. 23. (ang.).
  7. The Key to Scientific Names, Parus [dostęp 2022-01-15].
  8. The Key to Scientific Names, Parulus [dostęp 2023-07-09].
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Rodzina: Paridae Vigors, 1825 – sikory - Tits, chickadees (wersja: 2020-07-21), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2023-07-09].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).