Patryk Kencki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Patryk Kencki – polski historyk teatru, doktor habilitowany nauk humanistycznych.

W 1994 roku ukończył III Liceum Ogólnokształcące im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie^[1]. W 1999 ukończył studia magisterskie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, a w 2003 na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W 2009 obronił w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk rozprawę doktorską Inspiracje starotestamentowe w dramacie polskiego renesansu (1545–1625) napisaną pod kierunkiem Jarosława Komorowskiego. W 2024 na podstawie monografii Staropolski Molière uzyskał w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk stopień doktora habilitowanego^[2].

Jest zatrudniony w Pracowni Teatru Dawnego w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk oraz na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Związany był również z warszawskim Muzeum Teatralnym, Akademią Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza oraz "Pamiętnikiem Teatralnym". Przewodniczył Komisji Artystycznej Konkursu na Wystawienie Dawnych Dzieł Literatury Polskiej "Klasyka Żywa"^[3]. Był sekretarzem Polskiego Towarzystwa Historyków Teatru^[2].

Prowadzi ogólnopolskie Seminarium Historycznoteatralne.^[4] Współpracuje z teatrami, przygotowując scenariusze spektakli na podstawie tekstów staropolskich^[5]. Jest również stałym współpracownikiem Programu Drugiego Polskiego Radia. Przedmiotem jego badań naukowych są dzieje teatru i dramatu staropolskiego, tradycja biblijna w literaturze i teatrze oraz polska recepcja twórczości Molière'a^[6].

• Inspiracje starotestamentowe w dramacie polskiego renesansu (1545–1625), Warszawa 2012.

• Staropolski Molière, Warszawa 2021.