Paul Carrack – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paul Carrack

Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1951 Sheffield
Instrumenty	wokal, gitara, klawisze
Gatunki	pop, rock, soft rock
Aktywność	1969–nadal
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Paul Melvyn Carrack (ur. 22 kwietnia 1951 w Sheffield w Anglii)^[1] – brytyjski piosenkarz i gitarzysta.

Paul Carrack rozpoczął swą muzyczną drogę w zespole psychodelicznego rocka Warm Dust. W latach 1972–1977 był członkiem zespołu Ace (największy przebój zespołu – „How Long” – był autorstwa Carracka). Do 1980 roku współpracował z muzykiem country Frankiem Millerem. W latach 1980–1981 współpracował krótko z zespołami Roxy Music i Squeeze.

Rok 1980 to również początek solowej kariery Carracka (wydanie pierwszej solowej płyty).

W 1985 roku zaczęła się współpraca Carracka z Mikiem Rutherfordem w ramach projektu Mike and the Mechanics. Nagrania Mechaników „Silent Running (On Dangerous Ground)” i „The Living Years” – osiągnęły wysokie notowania na liście przebojów po obu stronach Atlantyku (pierwsza dziesiątka). Carrack kontynuuje nadal karierę solową i współpracuje z Mikiem Rutherfordem w studyjnych nagraniach „Mechaników”.

W 1990 roku wystąpił w Berlinie jako wokalista na koncercie opartym na płycie The Wall grupy Pink Floyd. Wykonał utwór Hey You.

• Nightbird (1980)
• Suburban Woodo (1982)
• Groove Aproved (1989)
• One Good Reason (1987)
• Blue Views (1997)
• Beautiful World (1999)
• Groovin (2002)
• Satisfy My Soul (2003)
• It Ain't Over (2004)
• Live At The Opera House (2004)
• Live in Liverpool (2005)
• Old, New, Borrowed And Blue (2007)
• I Know That Name (Ultimate Version) 2010
• A Different Hat (2010)
• Good Feeling (2012)
• Rain or Shine (2013)
• Soul Shadows (2016)
• These Days (2018)
• Another Side of Paul Carrack (2020)
• One on One (2021)
• Don`t Wait Too Long (2023)^[2]

• Strona domowa Paula Carracka