Pawłów (gromada w powiecie iłżeckim) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pawłów – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954^[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973^[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972^[3][4].

Gromadę Pawłów siedzibą GRN w Pawłowie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski^[3] – w powiecie iłżeckim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13k/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad^[5] Bukówka, Pawłów i Warszówek oraz kolonie^[6] Ryszowiec i Zbrza z dotychczasowej gromady Pokrzywnica ze zniesionej gminy Rzepin, a także kolonia Jawór Opatowski z dotyczczasowej gromady Jawór ze zniesionej gminy Tarczek w tymże powiecie^[7]. Dla gromady ustalono 17 członków gromadzkiej rady narodowej^[8].

31 grudnia 1959 do gromady Pawłów przyłączono obszar zniesionej gromady Kałków w tymże powiecie^[9].

31 grudnia 1961 do gromady Pawłów przyłączono wsie Broniewice, Jamy i Szeligi oraz kolonie Szeligi Górne i Szeligi Dolne ze zniesionej gromady Boleszyn w powiecie opatowskim^[10].

1 stycznia 1969 do gromady Pawłów przyłączono obszar zniesionej gromady Rzepin^[11].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej^[12]. 1 stycznia 1973 w powiecie iłżeckim (9 grudnia 1973 przemianowanym na starachowicki^[13]) utworzono gminę Pawłów^[14] (jednostka o nazwie gmina Pawłów istniała także przejściowo pod okupacją hitlerowską^[15]).