Paweł Reszka – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 2 maja 1969 |
---|---|
Zawód, zajęcie | dziennikarz |
Paweł Reszka (ur. 2 maja 1969[1] w Choszcznie) – polski dziennikarz, korespondent „Rzeczpospolitej” w Moskwie w latach 2003–2006, od 2006 do 2009 szef działu śledczego „Dziennika”. W latach 2013–2017 członek redakcji „Tygodnika Powszechnego”[2]. Od stycznia 2017 dziennikarz „Newsweek Polska”[3]. W lutym 2019 przeszedł do tygodnika „Polityka”, gdzie został szefem działu krajowego[4]. Był między innymi na wojnie w Gruzji i na Ukrainie.
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- wyróżnienie za reportaże i teksty śledcze przez miesięcznik „Press”
- Nagroda im. Dariusza Fikusa za 2005 rok[5]
- w 2008: Nagroda MediaTory w kategorii ProwokaTOR (wspólnie z Michałem Majewskim)[6]
- w 2010: Nagrodą im. A. Woyciechowskiego za cykl artykułów na temat katastrofy smoleńskiej (wspólnie z Michałem Majewskim)[7]
- w 2016: Nagroda MediaTory w kategorii ProwokaTOR[8]
- w 2018: wyróżnienie honorowe jury Nagrody Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego za książkę Mali bogowie 2[9]
- w 2019: Nagroda Specjalna Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego „Dziennikarz Dekady” (wspólnie z Bianką Mikołajewską i Adamem Pieczyńskim)[10][11][12]
- w 2022: Nagroda Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego za cykl reportaży z ogarniętej wojną Ukrainy[13]
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Miejsce po imperium, Warszawa: Świat Książki – Bertelsmann Media 2007.
- (współautor: Michał Majewski) Daleko od Wawelu, Warszawa: Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2010.
- (współautor: Michał Majewski) Daleko od miłości, Warszawa: Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2011.
- Chciwość. Jak nas oszukują wielkie firmy, Warszawa: Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2016.
- Mali bogowie. O znieczulicy polskich lekarzy, Warszawa: Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2017.
- Mali bogowie 2. Jak umierają Polacy, Warszawa: Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2018.
- Czarni, Warszawa: Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2019.
- Stolik z widokiem na Kreml, Warszawa: Wydawnictwo Wielka Litera 2024.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paweł Witold Reszka. monitorfirm.pl. [dostęp 2015-09-25].
- ↑ Paweł Reszka (teksty w Tygodniku Powszechnym). tygodnikpowszechny.pl. [dostęp 2017-02-01].
- ↑ Paweł Reszka przeszedł z „Tygodnika Powszechnego” do „Newsweek Polska”. press.pl, 1 lutego 2017. [dostęp 2017-02-01].
- ↑ Paweł Reszka dołączył do „Polityki”, będzie szefem działu krajowego. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2019-02-24]. (pol.).
- ↑ PAP: Młodkowski i Reszka laureatami nagrody im. Dariusza Fikusa. pb.pl, 13-03-2006. [dostęp 2019-04-28].
- ↑ Laureaci 2008. mediatory.pl. [dostęp 2019-04-28].
- ↑ Reszka z Majewskim nagrodzeni, a Baczyński „Dziennikarzem 20-lecia” – TVN24.
- ↑ Nagrody MediaTory 2016 rozdane. Wśród laureatów dziennikarze „Gazety Wyborczej”. wyborcza.pl, 2016-12-03. [dostęp 2016-12-27].
- ↑ Bertold Kittel, Anna Sobolewska i Piotr Wacowski. nagrodawoyciechowskiego.pl, 14 listopada 2018. [dostęp 2018-11-14].
- ↑ Laureaci Nagrody Radia ZET im. A. Woyciechowskiego 2019 [online], newsroom.eurozet.pl [dostęp 2024-05-23] (pol.).
- ↑ DZIENNIKARZ DEKADY | Strona Nagrody Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego [online], www.nagrodawoyciechowskiego.pl, 18 maja 2023 [dostęp 2024-05-23] (pol.).
- ↑ Nagroda Radia ZET im. Woyciechowskiego: Mikołajewska, Pieczyński i Reszka dziennikarzami dekady, Sekielscy z nagrodą roku [online], www.wirtualnemedia.pl, 21 listopada 2019 [dostęp 2024-05-23] (pol.).
- ↑ Nagroda Dziennikarska: Edycja 2022. nagrodawoyciechowskiego.pl. [dostęp 2023-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-08)]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Blog "Reszka świata". pawelreszka.blog.tygodnikpowszechny.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-15)].
- Reszka, Paweł (1969-). Katalog elektroniczny Biblioteki Narodowej. [dostęp 2017-02-01].