Paweł Siwek (jezuita) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paweł Siwek
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1893 ; Trojanowice
Data i miejsce śmierci	23 maja 1986 ; Rzym
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	jezuici
Śluby zakonne	'
	Multimedia w Wikimedia Commons

Paweł Siwek SJ (ur. 21 stycznia 1893 w Trojanowicach, zm. 23 maja 1986 w Rzymie) – jezuita, polski filozof. Zajmował się filozofią i psychologią. Autor ponad trzydziestu książek w 7 językach oraz około 200 rozpraw i artykułów z zakresu filozofii i psychologii. Znany jest przede wszystkim z tłumaczenia dzieł Arystotelesa.

Życiorys

Paweł Siwek urodził się w dniu 21 stycznia 1893 w Trojanowicach k. Krakowa. Pd 1899 roku uczęszczał do szkoły podstawowej w Trojanowicach, gdzie ukończył trzy klasy, czwartą natomiast w Szkole im. św. Floriana w Krakowie. Następnie, przebywając w Małym Seminarium Księży Jezuitów w Krakowie uczęszczał do Gimnazjum św. Jacka. w dniu 17 lipca 1908 roku wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, następnie odbył dwuletni nowicjat w Starej Wsi, a w dniu 11 czerwca 1911 w Kolegium Starowiejskim złożył pierwsze śluby zakonne. Egzamin dojrzałości zdał w 1913 roku w Zakładzie Naukowo Wychowawczym Księży Jezuitów w Chyrowie (dawne województwo lwowskie). W latach 1913–1916 odbywał studia filozoficzne w Krakowskim Kolegium Jezuitów, w Bad Gräfenbergu (obecnie Jeseník) na Morawach oraz w Nowym Sączu. W latach 1916–1918 uczył matematyki, fizyki i języka greckiego w Chyrowie. W 1919 rozpoczął studia teologiczne w Starej Wsi, a następnie kontynuował je do 1923 w Hastings w Anglii, gdzie też otrzymał święcenia kapłańskie 24 sierpnia 1922. Zgodnie z ówczesnym prawem, po zdaniu egzaminu z całości filozofii i teologii z wynikiem bardzo dobrym, uzyskał dwa tytuły doktorskie: z filozofii i teologii Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie (1927). W międzyczasie rozpoczął wykłady z psychologii racjonalnej w Instytucie Filozoficznym jezuitów w Krakowie. W 1930 uzyskał doktorat Uniwersytetu w Clermont-Ferrand, przedstawiając dwie książki (zob. Bibliografia, pozycje z 1930). W tym samym roku złożył profesję zakonną. W 1931 uzyskał nominację na profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Wileńskiego, lecz został odwołany na profesora filozofii Uniwersytetu Gregoriańskiego. W Rzymie do 1939 należał do włoskiego oddziału Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, którego był honorowym i dożywotnim członkiem^[1].

W 1939, aby uniknąć aresztowania i represji we Włoszech, wrócił do Polski, do Lwowa. Wkrótce jednak potem przez Rumunię wrócił do Rzymu, skąd w 1940 przez Szwajcarię, Francję, Hiszpanię i Portugalię udał się do Rio de Janeiro (Brazylia). Lata wojny, do 1946, spędził na wykładach na uczelni Fuculdades Catolicas w Rio de Janeiro. Wykładał tam po francusku metafizykę i psychologię empiryczną. Działał duszpastersko i patriotycznie poprzez kazania, odczyty i konferencje wśród Polaków. W 1946 udał się do Nowego Jorku na Uniwersytet Fordham jako Research Professor, lecz prowadził tam przez trzy lata wykłady po angielsku, głównie z Arystotelesa. Do 1960 przebywał jako profesor w USA i Francji. Od 1960 do 1968 prowadził katedrę filozofii Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie. W 1975, w wieku 82 lat, zakończył pracę dydaktyczną. W 1968 nawiązał współpracę z PAN i na jej zamówienie przygotował przekład i opracowanie niektórych traktatów Arystotelesa.

Dziedziny działalności i poglądy

Ks. prof. Siwek w swoich badaniach zajmował się takimi dziedzinami jak antropologia (stanowiąca główny przedmiot jego zainteresowań filozoficznych), psychologia – w tym psychologia eksperymentalna oraz teologia. Ze względu na swoje psychologiczne zainteresowania zabierał głos w sprawie procesu beatyfikacyjnego Teresy Neumann – bawarskiej mistyczki i stygmatyczki. Ks. prof. Siwek ponadto posługiwał się biegle ponad dziesięcioma językami. Paweł Siwek wprowadził wiele zmian w dziedzinie teologii tomistycznej.

Dzieła

L'âme et le corps d'apre`s Spinoza (La psychophysique spinoziste), Paris 1930
La psychophysique humaine d'apre`s Aristote. Préface de Jacques Chevalier, Paris 1930
W pogoni za nieskończonością. Konferencje apologetyczne, Kraków 1930, 2 wyd.: Rzym 1972
Konnersreuth w świetle nauki i religii, Kraków 1931
Psychologia Metaphysica, Roma 1932
Metody badań zjawisk nadprzyrodzonych. Problem Konnersreuth, Kraków 1933
Reinkarnacja dusz w świetle filozofii moralnej, Kraków 1935
Spinoza et le panthéisme religieux, Préface de Jacques Maritain, Paris 1937 2 wy. Paris 1950
Wędrówka dusz. Reinkarnacyjne utopie, Kraków 1937
Le proble`me du mal, Rio de Janeiro 1942
La réincarnation des esprits, Rio de Janeiro 1942
Em busca de Deus, Săo Paulo 1944
El problema del mal, Buenos Aires 1945
A psicanálise, Săo Paulo 1945
Transformismo antropológico, Săo Paulo 1945
En busca de Dios, Buenos Aires 1946
A reencarnaçăo dos espíritos, Săo Paulo 1946
La reencarnación de los espíritus, Buenos Aires 1947
Psychologia experimental, Săo Paulo 1949
Une stigmatisée de nos jours. Etude de psychologie religieuse, Paris 1950
The Philosophy of Evil, New York 1951
Au coeur du spinozisme, Paris 1952
The Enigma of Hereafter. The Re-incarnation of Souls, New York 1952
The Riddle of Konnersreuth. A Psychological and Religious Study, Milwaukee 1953, Dublin 1954
Psychologia experimentalis, Torino 1958
Experimental Psychology, New York 1959
Wieczory paryskie, Poznań 1960; 2. wyd. rozszerzone: Londyn 1965
Les manuscrits grecs des "Parva naturalia" d'Aristote. Préface de M. A. Mansion, Rome 1961
Eresie e superstizioni d'oggi, Roma 1963
Le "De anima" d'Aristote dans les manuscrits grecs, Cittá del Vaticano 1965
Herejías y supersticiones de hoy, Barcelona 1965
Ewolucjonizm w świetle nauki, Londyn 1973
La conscience du libre arbitre, Rome 1976

Przypisy

↑ Sokolstwo polskie we Włoszech. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. 9, s. 303, 1939.

Bibliografia

Studia z historii filozofii. Księga pamiątkowa z okazji 50-lecia pracy naukowej Ks. Pawła Siwka SJ, Kraków 1980

Linki zewnętrzne

[1] Sokolstwo polskie we Włoszech. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. 9, s. 303, 1939.

[1]