Paweł Plehwe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paweł von Plehwe

Павел Адамович Плеве

Generał kawalerii Paweł von Plehwe
generał kawalerii
Data i miejsce urodzenia	11 czerwca 1850 Psków
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1916 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1870–1916
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Jednostki	5 Armia, 12 Armia, Front Północny
Stanowiska	dowódca Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, głównodowodzący 5, 12 Armii, Frontu Północnego
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-turecka (1877-78), I wojna światowa: bitwa galicyjska bitwa pod Łodzią II bitwa nad jeziorami mazurskimi bitwa przasnyska
Późniejsza praca	członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego
Odznaczenia

Paweł von Plehwe, ros. Павел Адамович Плеве, ur. 30 maja^?/11 czerwca 1850 w Pskowie, zm. 10 kwietnia 1916 w Moskwie) – generał kawalerii armii Imperium Rosyjskiego, dowódca wojskowy w czasie wojny rosyjsko tureckiej i I wojny światowej 1914 - 1918.

Pochodził z rodziny szlacheckiej o niemieckich korzeniach, osiadłej w guberni petersburskiej. Edukację rozpoczął w Gimnazjum Klasycznym w Warszawie^{[potrzebny przypis]}. Ukończył Nikołajewską Oficerską Szkołę Kawalerii w 1870 i rozpoczął służbę wojskową w Lejbgwardyjskim Pułku Ułanów Jego Wysokości w Warszawie. W 1877 r. ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w Petersburgu. Wziął udział w wojnie rosyjsko-tureckiej 1877-1878, podczas której służył w 13 Korpusie. W l. 1878-1880 służył w armii bułgarskiej, m.in. przy bułgarskim ministrze wojny jako oficer sztabowy. Po wojnie w 1880 wrócił do Rosji. Od sierpnia 1880 do lipca 1881 dowodził szwadronem w Lejbgwardyjskim Pułku Kirasjerów Jego Wysokości w Carskie Siole, następnie na stanowiskach sztabowych. Od 26 grudnia 1890 r. dowódca Mariupolskiego Pułku Huzarów (Мариупольский 4-й гусарский полк) w Białymstoku, od 27 stycznia 1893 generał kwatermistrz Wileńskiego Okręgu Wojskowego, od 23 czerwca 1895 komendant Nikołajewskiej Szkoły Kawalerii w Petersburgu.

Od 30 czerwca 1899 r. dowódca 2 Dywizji Kawalerii, od 20 listopada 1901 r. szef sztabu Wojska Dońskiego. Na początku zamieszek w Królestwo Polskim 7 marca 1905 r. mianowany komendantem Twierdzy Warszawa, w tym samym roku 4 lipca przeniesiony na stanowisko dowódcy 13 korpusu. Od 1906 r. zastępca dowódcy Wileńskiego Okręgu Wojskowego. 6 grudnia 1907 r. mianowany generałem kawalerii. Od 17 marca 1909 r. dowódca Moskiewskiego Okręgu Wojskowego.

Na początku I wojny światowej Paweł Plehwe został dowódcą rosyjskiej 5 Armii mającej za zadanie odeprzeć austro-węgierskie siły atakujące z Galicji. Na przełomie listopada i grudnia 1914 uczestniczył w nierozstrzygniętej bitwie pod Łodzią. W 1915 objął dowodzenie rosyjską 12 Armią, którą dowodził w II bitwie nad jeziorami mazurskimi (zakończonej zwycięstwem wojsk niemieckich). Następnie ponownie objął dowództwo 5 Armii, realizując zadania bojowe. Od grudnia 1915 do lutego 1916 naczelny dowódca Frontu Północnego. Z powodu pogarszającego się zdrowia w lutym 1916 roku przeniesiony w stan spoczynku i wyznaczony członkiem Rady Państwa. Zmarł tego samego roku w Moskwie.

• Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 20, Moskwa 1975,
• Biografia Plehwego (rus.)

• Wiaczesław Plehwe