Pendentyw – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy terminu architektonicznego. Zobacz też: żagielek – inne znaczenia.

Pendentyw, żagielek – element narożny w postaci sklepienia o kształcie trójkąta sferycznego.

Umożliwia przejście z planu kwadratu do koła, na którym opiera się kopuła. Pendentyw stosowany był w architekturze bizantyjskiej, rozpowszechnił się na Rusi. Był stosowany w renesansie, początkowo we Włoszech, później w całej Europie.

• trompa

• Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 183. ISBN 83-85001-89-1.