Perć Akademików – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz multimedia związane z tematem: Perć Akademików

Perć Akademików – pieszy szlak turystyczny w masywie Babiej Góry w Beskidach Zachodnich. Znakowany na żółto, prowadzi ze Skrętu Ratowników, leżącego na Górnym Płaju w niewielkiej odległości od schroniska na Markowych Szczawinach, na szczyt Babiej Góry zwany Diablakiem. Szlak – mimo niewielkiej długości – jest jednym z najciekawszych i najtrudniejszych w polskich Beskidach. Wyznakowany został 11 czerwca 1925 roku przez Władysława Midowicza^[1].

Szlak przebiega przez Babiogórski Park Narodowy. Podchodzi on na szczyt Babiej Góry od najbardziej stromej – północnej strony. Aby ułatwić poruszanie się tym szlakiem turystów zamontowano na nim w miejscu o największych trudnościach łańcuchy i klamry, co czyni go de facto jedynym takim szlakiem w Beskidach (na Głównym Szlaku Beskidzkim na odcinku Hala Słowianka – Hala Rysianka znajduje się około metrowej długości łańcuch)^[2]. Szlak jest zamykany zimą ze względu na zagrożenie lawinowe^[1]. Perć Akademików jest szlakiem jednokierunkowym, przeznaczonym tylko do podchodzenia, o czym informuje stosowna tablica na szczycie Babiej Góry.

Najtrudniejszym miejscem na szlaku jest ośmiometrowej wysokości pionowa ściana o nazwie Czarny Dziób, na którą trzeba się wspiąć. Przejście to jest zabezpieczone łańcuchem i sześcioma klamrami. Znajduje się na wysokości około 1540 metrów nad poziomem morza^[3].

W roku 1894 Beskidenverein wyznaczyło kilka szlaków na Babiej Górze. Między innymi szlak żółty z Zawoi Czatoża do Markowych Szczawin. Po otwarciu w 1906 roku przez PTT schroniska na Markowych Szczawinach szlak został przemalowany przez Wawrzyńca Szkolnika w jednopaskowym systemie używanym wtedy przez PTT (patrz: szlak turystyczny). Jego barwa (żółta) została zachowana. W czerwcu roku 1925 szlak ten przemalował Władysław Midowicz na system dwupaskowy i jednocześnie przedłużył go na szczyt Babiej Góry. To właśnie ten odcinek (przedłużenie z Markowych Szczawin na szczyt Babiej Góry) jest obecnie nazywany „Percią Akademików”. Rok później W. Midowicz zmienił oznakowanie całego szlaku na system trójpaskowy, który po dziś dzień jest stosowany przez PTTK^[1] oraz m.in. przez sąsiednią Słowację.

Na oryginalnym drogowskazie z 1925 r. szlak nosi nazwę „Perć na Babią Górę”, używano też nazwy „Skalna Perć” i "Perć Taternicka". W przewodniku profesora Kazimierza Sosnowskiego szlak nazwany został „Percią Taternicką”. Władysław Midowicz nadał mu nazwę „Perć Akademików”, obecnie nazywany jest „Akademicką Percią” – nazwa ta weszła do użytku po II wojnie światowej^[1].

Odległość	Czas (h)	Wysokość (n.p.m.)	Atrakcje	Punkt	Skrzyżowania szlaków
0,0 km	0:00	1180 m	(muzeum turystyki górskiej)	Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach	Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego – odchodzi w kierunku Przełęczy Krowiarki – odchodzi w kierunku Zawoi Markowa. – odchodzi w kierunku Zawoi Podryzowane – z Zawoi Czatoża do Lipnicy Wielkiej
0,3 km	0:08	1195 m		Skręt Partyzantów
0,9 km	0:25	1210 m		Skręt Ratowników	odchodzi do Przełęczy Lipnickiej
1,9 km	1:00	1480 m		Perć Akademików (Piarżysty Źleb)
2,2 km	1:15	1530 m		Perć Akademików (łańcuchy) – ostre podejście
2,5 km	1:30	1725 m		Babia Góra – Diablak	Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego – z Mędralowej do Kiczor – na Małą Babią Górę