Phil Hartman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Phil Hartman

Phil Hartman (ok. 1978)
Imię i nazwisko	Phillip Edward Hartman
Data i miejsce urodzenia	24 września 1948 Brantford
Data i miejsce śmierci	28 maja 1998 Encino
Zawód	aktor, komik, grafik, scenarzysta
Współmałżonek	Gretchen Lewis (1970–1972; rozwód) Lisa Strain (1982–1985; rozwód) Brynn Omdahl (1987–1998; jego śmierć)
Lata aktywności	1975–1998
Multimedia w Wikimedia Commons

Phil Hartman, właśc. Phillip Edward Hartman (ur. 24 września 1948 w Brantford, zm. 28 maja 1998 w Encino) – amerykański aktor, artysta grafik i komik.

26 sierpnia 2014 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6600 Hollywood Boulevard^[1][2].

Urodził się w Kanadzie jako syn Doris Marguerite Hartmann i Ruperta Loebiga Hartmanna^[3]. Miał dwóch braci – Johna i Paula Andrew oraz pięć sióstr –Jane, Sarę, Marthę, Nancy i Mary. W 1957 wraz z rodziną przeniósł się do Stanów Zjednoczonych^[3].

Hartmann był właścicielem studia graficznego. Jego firma odniosła sukces, zaprojektowała ponad 40 okładek albumów różnych artystów i logo zespołu Crosby, Stills and Nash. W 1975 Hartman pojawił się na występie komediowej grupy improwizacyjnej Groundlings. Zgłosił się na ochotnika na scenę i zachwycił wszystkich. Status gwiazdora telewizji zapewnił mu występ w programie Saturday Night Live^[4].

25 listopada 1987 zawarł związek małżeński z Brynn Omdahl, modelką i aspirującą aktorkę. Było to jego trzecie małżeństwo. Brynn wróciła do picia alkoholu i zażywania narkotyków. 28 maja 1998 został śmiertelnie postrzelony podczas snu w głowę przez swoją żonę Brynn, która następnie popełniła samobójstwo^[4]. Osierocili dwoje dzieci, syna Seana (ur. 1989) i córkę Birgen (ur. 1992).

• 1985: Wielka przygoda Pee Wee Hermana jako dziennikarz
• 1986: Jumpin’ Jack Flash jako Fred
• 1986: Trzej Amigos jako Sam
• 1987: Randka w ciemno jako Ted Davis
• 1987: Dzielny mały Toster jako Klimatyzator / Lampa wisząca (głos)
• 1989: Fletch żyje jako menadżer Bly
• 1990: Łatwy szmal jako Hal Edison
• 1993: Strzelając śmiechem jako oficer Davis
• 1993: CB4 jako Virgil Robinson
• 1993: Stożkogłowi jako Marlax
• 1993: Poślubiłem morderczynię jako John Vicky Johnson
• 1994: Sknerus jako Frank
• 1994: Władca ksiąg jako Tom Morgan (głos)
• 1995: Gość w dom jako Gary Young
• 1996: Sierżant Bilko jako major Colin Thorn
• 1996: Świąteczna gorączka jako
• 1998: Podniebna poczta Kiki jako Jiji (głos)
• 1998: Mali żołnierze jako Phil Fimple

• 1979: Scooby i Scrappy Doo – głosy
• 1981: Smerfy – głosy
• 1983: Diukowie – głosy
• 1984: Magnum jako czytnik grup dyskusyjnych
• 1985: 13 demonów Scooby Doo – głosy
• 1985: Jetsonowie jako robotnik szkolny patrol / wiceprezes wykonawczy (głos)
• 1985: Dennis Rozrabiaka jako Henry Mitchell / George Wilson (głos)
• 1986–1994: Saturday Night Live – głosy
• 1987: Kacze opowieści jako kpt. Frye (głos)
• 1987: Super Baloo jako Ace London (głos)
• 1990: Przygody Animków jako Oktawiusz (głos)
• 1991: Kapitan Planeta i planetarianie jako Dimitri, rosyjski ambasador / dziennikarz telewizyjny (głos)
• 1991: Dzielny Agent Kaczor jako Paddywhack (głos)
• 1991–1998: Simpsonowie jako Troy McClure / Lionel Hutz (głos)
• 1991–1993: Szczenięce lata Toma i Jerry’ego jako Calaboose Cal (głos)
• 1992: Parker Lewis nigdy nie przegrywa jako Phil Diamond
• 1992: Kot Ik! jako Monkeynaut # 1 / psychopatyczny królik (głos)
• 1993: Animaniacy jako Dan Anchorman (głos)
• 1996: Trzecia planeta od Słońca jako Phillip
• 1996: Karolina w mieście jako gospodarz
• 1996: Gargoyles jako kłusownik (głos)
• 1996: Ren i Stimpy jako spiker ca rosyjskiej rolce filmowej / bok klowna
• 1996: Kroniki Seinfelda jako mężczyzna na telefonie
• 1998: Trzecia planeta od Słońca jako Randy

• Phil Hartman (1948–1998) w bazie IMDb (ang.)
• Phil Hartman w bazie Filmweb
• Phil Hartman w bazie Notable Names Database (ang.)
• Phil Hartman w bazie Discogs.com (ang.)