Pierre Emmanuel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Noël Jean Mathieu
Pierre Emmanuel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1916
Gan

Data i miejsce śmierci

22 września 1984
Paryż

Narodowość

francuska

Alma Mater

Uniwersytet w Lyonie

podpis
Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Wielki Oficer Orderu Narodowego Zasługi (Francja)

Pierre Emmanuel (pseudonim, prawdziwe nazwisko Noël Jean Mathieu, ur. 3 maja 1916 w Gan, zm. 22 września 1984 w Paryżu) – francuski pisarz, dziennikarz, poeta i eseista[1].

W wieku 3 lat wraz z rodzicami wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie przebywał do 6 roku życia. W celu zdobycia edukacji został wysłany z powrotem do Francji, gdzie po ukończeniu szkoły podstawowej zaczął uczęszczać do szkoły prowadzonej przez lazarytów w Lyonie. Studiował na Uniwersytecie w Lyonie[2].

Członek Akademii Francuskiej od 25 kwietnia 1968 r. (fotel 4)[3]. Prezes międzynarodowego PEN Clubu w latach 1969–1971[4] oraz francuskiego PEN Clubu w latach 1973–1976[3].

Jego twórczość skupiała się na tematach religijnych[2], są to w większości apokaliptyczne wizje biblijne, potępienia współczesnej cywilizacji, wiersze, poematy i eseje. Tłumacz poezji polskiej[potrzebny przypis].

Odznaczony Legią Honorową w klasie Oficera, Orderem Narodowym Zasługi w klasie Wielkiego Oficera oraz Orderem Sztuki i Literatury w klasie Komandora[3].

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]

Na podst. materiału źródłowego[3]

  • Élégies (1940)
  • Tombeau d’Orphée (1941)
  • XX Cantos (1942)
  • Combats avec tes défenseurs (1942)
  • Jour de colère (1942)
  • Le poète et son Christ (Baconnière) (1942)
  • Orphiques (1942)
  • La Colombe (1943)
  • Prière d’Abraham (1943)
  • Sodome
  • Cantos (1944)
  • Le poète fou (1944)
  • Memento des vivants (1944)
  • La liberté guide nos pas (1945)
  • Le Je universel chez Paul Éluard (1946)
  • Tristesse ô ma patrie (1946)
  • Poésie raison ardente (1947)
  • Chansons du dé à coudre (1947)
  • Qui est cet homme (1948)
  • Car enfin je vous aime (1949)
  • Babel (Desclée de Brouwer) (1952)
  • L’ouvrier de la onzième heure (1954)
  • Visage nuage (1956)
  • Versant de l’âge (1958)
  • Évangéliaire (1961)
  • La nouvelle naissance (1963)
  • Le goût de l’Un (1963)
  • La face humaine (1965)
  • Ligne de faîte (1966)
  • Baudelaire devant Dieu (1967)
  • Le monde est intérieur (1967)
  • Jacob (1970)
  • Pour une politique de la Culture (1971)
  • Choses dites (Desclée de Brouwer) (1971)
  • Sophia (1973)
  • La révolution parallèle (1975)
  • La vie terrestre (1976)
  • Una ou la mort la vie (1978)
  • Tu (1978)
  • Duel (1979)
  • L’Autre (1980)
  • L’Arbre et le Vent (1981)
  • L’autre (1982)
  • Une année de grâce (1983)
  • Le grand œuvre. Une cosmogonie (1984)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pierre Emmanuel. Katalog Biblioteki Narodowej Francji. [dostęp 2022-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-20-01)]. (fr.).
  2. a b Wallace Fowlie: Mid-century French poets selections, translations, and critical notices. New York, Twaine Publishers Inc., 1955, s. 253–256. ISBN 978-0805758221.
  3. a b c d Pierre Emmanuel. Akademia Francuska. [dostęp 2022-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-30-01)]. (fr.).
  4. PEN Presidents. PEN Club. [dostęp 2022-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-09)]. (ang.).