Pierre de Bréville – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pierre de Bréville

Pierre de Bréville (z lewej) z Jacques’em Thibaud
Imię i nazwisko	Pierre Onfroy de Bréville
Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1861 Bar-le-Duc
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	24 września 1949 Paryż
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor

Pierre Onfroy de Bréville^[1][2] (ur. 21 lutego 1861 w Bar-le-Duc, zm. 24 września 1949 w Paryżu^[1][2]) – francuski kompozytor.

Ukończył studia prawnicze^[1], następnie w latach 1880–1882 kształcił się w Konserwatorium Paryskim^[2] u Paula Dukasa i Xaviera Leroux (harmonia) oraz Théodore’a Dubois (kontrapunkt)^[1]. Od 1882 do 1884 roku uczył się kontrapunktu i fugi u Césara Francka^[1]. Czterokrotnie gościł w Bayreuth^[1]. Przyjaźnił się z Claude’em Debussy’m^[1]. Od 1898 do 1902 roku prowadził wykłady z kontrapunktu w Schola Cantorum de Paris^[2]. W latach 1914–1918 prowadził klasę gry zespołowej w Konserwatorium Paryskim^[1].

Skomponował m.in. operę Eros vainqueur (wyst. Bruksela 1910), suity orkiestrowe Nuit de decèmbre i Stamboul, uwertury do sztuk Maurice’a Maeterlincka La Princesse Maleine i Les Sept Princesses^[2]. Wspólnie z Vincentem d’Indy’m dokończył operę Césara Francka Ghiselle^[2].

• Pierre de Bréville – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project