Pigwowiec chiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pigwowiec chiński
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	różowce
Rodzina	różowate
Rodzaj	Pseudocydonia
Gatunek	pigwowiec chiński
	Nazwa systematyczna
	Pseudocydonia sinensis (Thouin) C. K. Schneid.; Gatt. Pomac. 29. 1890
Synonimy
	Chaenomeles sinensis (Dum.Cours.) Koehne; Cydonia chinensis Lindl.; Cydonia sinensis (Dum.Cours.) Thouin; Malus sinensis Dum.Cours.; Pyrus chinensis Spreng.; Pyrus sinensis (Dum.Cours.) Poir.;
	Chaenomeles sinensis (Dum.Cours.) Koehne; Cydonia chinensis Lindl.; Cydonia sinensis (Dum.Cours.) Thouin; Malus sinensis Dum.Cours.; Pyrus chinensis Spreng.; Pyrus sinensis (Dum.Cours.) Poir.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pigwowiec chiński (Pseudocydonia sinensis) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych (Rosaceae). Reprezentuje monotypowy rodzaj Pseudocydonia. Występuje w środkowych i wschodnich Chinach, a jako gatunek introdukowany na Półwyspie Koreańskim, w Japonii i Kalifornii^[3]. W naturze rośnie w skalistych lasach^[5]. Uznawana jest za atrakcyjne drzewo ozdobne, ale uprawiane jest rzadko^[5]. Owoce są jadalne^[6].

Morfologia

Pokrój: Krzew lub drzewo osiągające wysokość do 10 m. Pędy okrągłe na przekroju, za młodu owłosione, ale szybko łysiejące, pozbawione cierni^[7].
Liście: Skrętoległe, sezonowe. Wspierające je przylistki są jajowate do lancetowatych, o długości do 12 mm, nagie, zaostrzone, na brzegu piłkowane gruczołowato. Ogonek liściowy omszony, o długości do 1 cm. Blaszka liściowa eliptyczno-jajowata, o długości 5–8 cm i szerokości 3,5–5,5 cm. Za młodu jest żółtobiało owłosiona, ale szybko łysieje. Brzeg blaszki jest bardzo ostro, ościście piłkowany^[7].
Kwiaty: Pojedyncze, na szypułkach nagich, do 1 cm długości. Hypancjum dzwonkowate. Działki kielicha odgięte, trójkątnie lancetowate, do 1 cm długości. Płatki korony zaróżowione, zaokrąglone na szczycie, u nasady ściągnięte w krótki paznokieć. Korona osiąga średnicę 2,5–3 cm. Pręciki są liczne i krótkie – osiągają ok. połowy długości płatków. Zalążnia jest dolna, złożona z 3–5 owocolistków^[7], w których rozwijają się liczne zalążki^[5].
Owoce: Jabłkowate (zewnętrzna skórka i miąższ powstaje z dna kwiatowego), krótkoszypułkowe, wąskoelipsoidalne, osiągające 10–15 cm długości^[7].

Pokrój
Liście
Kwiat
Owoc

Systematyka

Gatunek z monotypowego rodzaju Pseudocydonia należącego do podplemienia Malinae, plemienia Maleae, podrodziny Amygdaloideae w obrębie rodziny różowatych Rosaceae^[8].

W przeszłości gatunek klasyfikowany był do różnych rodzajów, czego efektem jest długa lista nazw synonimicznych^[3].

Zastosowanie

Sztuka kulinarna: owoce są twarde i bardzo cierpkie, dlatego też nie nadają się do spożycia w stanie surowym. W kuchni japońskiej (jap. 花梨 karin) wykorzystuje się je natomiast jako na przetwory: dżemy, galaretki. Popularne są również owoce kandyzowane^[6].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-25] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Pseudocydonia sinensis (Dum.Cours.) C.K.Schneid.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-12-21].
↑ Pseudocydonia sinensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 253. ISBN 0-333-73003-8.
↑ ^a ^b Richard Hosking: A Dictionary of Japanese Food, Tokyo 1996
↑ ^a ^b ^c ^d Chaenomeles sinensis (Thouin) Koehne. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2021-12-21].
↑ Genus Pseudocydonia (C. K. Schneid.) C. K. Schneid.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2021-12-21].

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-25] (ang.).

[powo-3] Pseudocydonia sinensis (Dum.Cours.) C.K.Schneid.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-12-21].

[iucn-4] Pseudocydonia sinensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[philips-5] Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 253. ISBN 0-333-73003-8.

[hosking-6] Richard Hosking: A Dictionary of Japanese Food, Tokyo 1996

[china-7] Chaenomeles sinensis (Thouin) Koehne. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2021-12-21].

[grin-8] Genus Pseudocydonia (C. K. Schneid.) C. K. Schneid.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2021-12-21].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]