Piotr (kardynał S. Marcello) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piotr (zm. po 11 kwietnia 1139) – kardynał prezbiter S. Marcello w latach 1120–39.

O jego pochodzeniu nie wiadomo nic pewnego. Został mianowany kardynałem przez papieża Kaliksta II prawdopodobnie w czerwcu 1120. W lutym 1130 stanął po stronie antypapieża Anakleta II, a przeciw prawowitemu papieżowi Innocentemu II. Po zakończeniu schizmy anakletiańskiej w maju 1138 pojednał się z Innocentym II, który początkowo zatwierdził go na urzędzie kardynalskim. W kwietniu 1139 Sobór laterański II podjął jednak decyzję o depozycji wszystkich byłych stronników Anakleta II. Jego późniejsze losy nie są znane.

Kardynał Petrus z S. Marcello występuje jako świadek na licznych przywilejach Kaliksta II, Honoriusza II, Anakleta II i Innocentego II datowanych między 24 września 1120 a 11 kwietnia 1139.

• Brixius, Johannes Matthias: Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181. Verlag von R. Trenkel. Berlin 1912,s. 38 nr 35
• Hüls, Rudolf: Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049–1130. Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom. Max Niemeyer Verlag. Tybinga 1977, s. 184 nr 1. ISBN 978-3-484-80071-7
• Klewitz, Hans Walter: Reformpapsttum und Kardinalkolleg. Die Entstehung des Kardinalkollegiums. Studien über die Wiederherstellung der römischen Kirche in Süditalien durch das Reformpapsttum. Das Ende des Reformpapsttums., Hermann Gentner Verlag. Darmstadt 1957, s. 217
• Zenker, Barbara: Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130 bis 1159. Dysertacja doktorska, Uniwersytet w Würzburgu 1964, s. 102 nr 70
• Słownik Salvadora Mirandy