Piotr Baryka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piotr Baryka (ur. w 1600, zm. w 1675) – polski żołnierz, dworzanin i komediopisarz.

Żył za panowania Zygmunta III Wazy, Władysława IV Wazy i Jana II Kazimierza Wazy. W latach 1625–1629 brał czynny udział w wyprawach wojennych hetmana Stanisława Koniecpolskiego. Następnie osiadł na dworze możnego obywatela ziemi sieradzkiej (prawdopodobnie był to Albert Łubieński – stolnik sieradzki)

Znany jako autor przynajmniej jednej komedii Z chłopa król (powstała jesienią 1629, wystawiona w 1633, wydana w Krakowie w 1637 – drukarnia M. Andrzejowczyk), łączącej w sobie cechy teatru dworskiego i utworu sowizdrzalskiego.

• Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut, t. 2 – Piśmiennictwo Staropolskie, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1964, s. 15–16

• Ludwik Bernacki, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 344. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0

• Dzieła Piotra Baryki w bibliotece Polona