Piotr Potocki (zm. 1648) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piotr Potocki herbu Pilawa (zm. 1648) – rotmistrz wojsk koronnych, starosta śniatyński.

Najstarszy syn Stefana, wojewody bracławskiego, i Maryi Mohylanki. Brat: Jana, posła i Pawła, dworzanina królewskiego i posła. Był bezpotomny. Wraz z żoną, córką kasztelana kamienieckiego Michała Jerzy Stanisławskiego, był założycielem kościoła w Śniatynie. Wraz z matką Marią, braćmi Pawłem i Janem wpłacił pieniądze i wysiłek na budowę kościoła Narodzenia Najświętszej Marii Panny i pierwszego męczennika św. Szczepana w rodzinnym Potoku Złotym, w krypcie którego został pochowany.

Zobacz też

Mirosław Nagielski: Potocki Piotr h. Pilawa (zm. 1648). W Polski Słownik Biograficzny. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź 1984, t. XXVIII/1, zeszyt 116, 178 s., s. 119–121.
Kasper Niesiecki: Korona Polska przy Złotey Wolności Starożytnemi Wszystkich Kathedr, Prowincyi y Rycerstwa Kleynotami Heroicznym Męstwem y odwagą… T. III. Lwów: Wyd. drukarnia Collegium Lwowskiego Societatis Jesu, 1740, s. 702—703.
Tomasz Zaucha: Kościół parafialny p.w. Narodzenia Najśw. Panny Marii i Św. Szczepana pierwszego męczennika w Potoku Złotym. W: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I : Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 18. Kraków: Antykwa, drukarnia Skleniarz, 2010, 386 s., 509 il., s. 185–224. ISBN 978-83-89273-79-6.