French
DeutschPiotr Słonimski (1893–1944) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 grudnia 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 września 1944 |
| Zawód, zajęcie | |
Piotr Wacław Słonimski (ur. 5 grudnia 1893 w Warszawie, zm. 2 września 1944 tamże) – polski lekarz, zoolog, histolog i embriolog żydowskiego pochodzenia.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie pochodzenia żydowskiego, jako syn Stanisława Słonimskiego i Eugenii z Poznańskich. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim, przerwał naukę w 1914, gdy w szeregach Legionów walczył w I wojnie światowej, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu walk kontynuował przerwaną naukę na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1922 przedstawił przygotowaną pod kierunkiem prof. Konstantego Janickiego pracę doktorską i uzyskał tytuł doktora filozofii w dziedzinie zoologii. Następnie rozpoczął studia medyczne, które ukończył w 1928. Równolegle do nauki od 1918 pracował jako starszy asystent, a później adiunkt w Zakładzie Histologii i Embriologii Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Pełnił funkcję sekretarza warszawskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Biologicznego. Współpracował z pismem „Folia Morphologica”. Podczas II wojny światowej wykładał na tajnych kompletach na UW. Był więziony na Pawiaku.
Zginął w czasie powstania warszawskiego 2 września 1944 roku wraz z ok. 150 osobami w zbombardowanym przez Luftwaffe domu przy ul. Malczewskiego 3/5, w którym mieścił się kierowany przez niego punkt sanitarny[1][2].
Publikował na temat systematyki i ekologii wrotków i wypławków, zajmował się przyżyciowym barwieniem komórek, wpływem hormonów tarczycy na wzrost i rozwój kręgowców.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Brat Antoniego Słonimskiego[1]. Z małżeństwa z Janiną z Sobeckich miał syna, późniejszego genetyka Piotra Słonimskiego. Janina Słonimska była pielęgniarką i instrumentariuszką, zginęła razem z mężem[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Lesław M. Bartelski: Mokotów. Warszawskie Termopile 1944. Warszawa: Fundacja „Warszawa Walczy 1939−1945“, 2004, s. 174. ISBN 83-11-09806-9.
- ↑ a b Lesław M. Bartelski: Mokotów 1944. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986, s. 471. ISBN 83-11-07078-4.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Feliksiak: Słownik biologów polskich. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe , 1987, s. 493. ISBN 83-01-00656-0.
- Gabriel Brzęk, Straty wśród zoologów polskich w następstwie II wojny światowej, „Analecta. Studia i materiały z dziejów nauki” 6/2 (12) (1997) s. 184.