Piramida strachu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piramida strachu / Młody Sherlock Holmes
Young Sherlock Holmes (Pyramid of Fear)
Gatunek

przygodowy

Rok produkcji

1985

Data premiery

6 grudnia 1985

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

109 min

Reżyseria

Barry Levinson

Scenariusz

Chris Columbus

Główne role

Nicholas Rowe
Alan Cox

Muzyka

Bruce Broughton

Zdjęcia

Stephen Goldblatt

Scenografia

Norman Reynolds

Kostiumy

Raymond Hughes

Montaż

Stu Linder

Produkcja

Henry Winkler
Mark Johnson

Wytwórnia

Amblin Entertainment
Industrial Light & Magic
Paramount Pictures

Dystrybucja

Paramount Pictures

Budżet

18 000 000 $

Nagrody
Saturn

Piramida strachu – amerykański film przygodowy z 1985 roku o Sherlocku Holmesie, bohaterze powieści detektywistycznych Arthura Conana Doyle’a. Opowieść jest oryginalna, czyli nie ma nic wspólnego z twórczością pisarza z wyjątkiem wykorzystania postaci o ugruntowanej pozycji na rynku.

Film emitowany był też w Polsce pod alternatywnym tytułem Młody Sherlock Holmes.

Rycerz z witrażu, który ożywa w wyobraźni jednej z ofiar po zatruciu jest pierwszą w pełni cyfrowo animowaną postacią w historii kina[1].

Główne role

[edytuj | edytuj kod]

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

W Londynie w trakcie mroźnej zimy dokonywane są tajemnicze zbrodnie. Zagadkowy osobnik w kapturze trafia kolejnych mężczyzn zatrutą strzałą, doprowadzając ich do przerażających wizji, a w końcu do samobójstwa. Jedną z ofiar jest profesor Rupert Waxflatter, z uniwersytetu, na którym uczą się młody Sherlock Holmes i John Watson. Ten pierwszy jest błyskotliwym młodzieńcem, marzącym o karierze detektywistycznej. Jest zakochany w bratanicy zamordowanego profesora, Elizabeth. Przyjaźni się z Watsonem, wtedy bojaźliwym chłopakiem, marzącym o karierze lekarza. Po serii dramatycznych przeżyć Sherlock Holmes rozwiązuje sprawę. Elizabeth tragicznie ginie, John Watson staje się mężnym i odważnym, a Sherlock Holmes postanawia, że już zawsze będzie sam. W czasie filmu obserwujemy również, jak przyszły detektyw zdobywa swoje kolejne atrybuty, czyli fajkę, czapkę i płaszcz. Na końcu filmu dowiadujemy się także, że rywal, a zarazem nauczyciel Holmesa, profesor Rathe, który - jak się wydawało - zginął, ocalał i zmienia nazwisko na Moriarty.

W napisach początkowych i końcowych Steven Spielberg wyjaśnia, że film jest ukłonem dla twórczości Arthura C. Doyle’a i luźno opowiada o wydarzeniach, które mogły wpłynąć na późniejsze losy Holmesa i Watsona przedstawione w opowiadaniach[2][3].

Nominacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Nominacja do Oscara za najlepsze efekty specjalne (1986).
  • Nagroda Saturn dla Bruce’a Broughtona za najlepszą muzykę (1986).
  • Nominacja do nagrody Saturn dla Chrisa Columbusa za najlepszy scenariusz ; za najlepszy film fantasy (1986).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Filmweb.pl – Młody Sherlock Holmes
  2. W kanonicznych przygodach pierwszą wspólną sprawą detektywa i doktora jest Studium w szkarłacie; najstarszymi sprawami Holmesa, które Watson zna tylko z jego opowieści, są Gloria Scott i Rytuał Musgrave’ów.
  3. W filmie widać aluzje do przygód dorosłego Holmesa. Tytuł jest parafrazą Doliny Trwogi, dmuchawka i zatrute strzały wzorowane są na Znaku Czterech i Wampirze z Sussex, halucynogeny powodujące koszmarne wizje na Diabelskiej Stopie.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]