Pirydoksyna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pirydoksyna

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 4,5-bis(hydroksymetylo)-2-metylopirydyn-3-ol Inne nazwy i oznaczenia adermina, pirydoksol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C8H11NO3
Masa molowa	169,18 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	65-23-6 58-56-0 (chlorowodorek)
PubChem	1054
DrugBank	DB00165
SMILES CC1=NC=C(C(=C1O)CO)CO
InChI InChI=1S/C8H11NO3/c1-5-8(12)7(4-11)6(3-10)2-9-5/h2,10-12H,3-4H2,1H3 InChIKey LXNHXLLTXMVWPM-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura topnienia 159–162 °C[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-06-16] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[1] Uwaga Zwroty H H315, H319, H335 Zwroty P P261, P305+P351+P338 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanego źródła[1] Drażniący (Xi) Zwroty R R36/37/38 Zwroty S S26, S36 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[3] 0 2 0   Numer RTECS UV1300000 Dawka śmiertelna LD50 4000 mg/kg (szczur, doustnie)[2]
Podobne związki
Podobne związki	pirydoksal, pirydoksamina
Pochodne	fosforan pirydoksyny, fosforan pirydoksalu
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	A11HA02 J04AM08
Stosowanie w ciąży	kategoria A[4]
Farmakokinetyka Okres półtrwania 15–20 dni[2] Wiązanie z białkami osocza i tkanek 22%[2] Metabolizm wątrobowy[2] Wydalanie z moczem[4]
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Pirydoksyna (adermina) – organiczny związek chemiczny, pochodna pirydyny, jedna z form witaminy B₆. W organizmie ulega przemianie do fosforanu pirydoksalu, aktywnej formy witaminy B₆^[5], wchodzącego w skład grup prostetycznych wielu enzymów niezbędnych w syntezie aminokwasów (np. tryptofanu), neuroprzekaźników (katecholamin, serotoniny, norepinefryny), sfingolipidów, kwasu 5-aminolewulinowego oraz metabolizmie białek (np. hemoglobiny), węglowodanów i tłuszczów^[6][4].

Stosowana jest m.in. jako skuteczny środek w leczeniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego, jednak spożywana w dawkach powyżej 0,2 g dziennie może być neurotoksyczna. Przyjmowana w dawkach powyżej 2 g dziennie może powodować neuropatię sensoryczną, a objawy neurologiczne mogą nie ustąpić całkowicie po jej odstawieniu^[5].