Pisarzowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pisarzowa
wieś
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

limanowski

Gmina

Limanowa

Wysokość

450–550 m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

2116[2]

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

34-654[3]

Tablice rejestracyjne

KLI

SIMC

0439530

Położenie na mapie gminy wiejskiej Limanowa
Mapa konturowa gminy wiejskiej Limanowa, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pisarzowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Pisarzowa”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pisarzowa”
Położenie na mapie powiatu limanowskiego
Mapa konturowa powiatu limanowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pisarzowa”
Ziemia49°41′19″N 20°30′25″E/49,688611 20,506944[1]

Pisarzowawieś w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Limanowa położona u podnóży Pasma Łososińskiego, w górnym odcinku potoku Smolnik (dopływu Dunajca), przy drodze powiatowej nr 1551K relacji LimanowaChełmiec[4]. Miejscowość zamieszkana jest przez grupę entograficzną lachów limanowskich.

Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą prawdopodobnie z 1315 r.[5] W XIV wieku na terenach wsi nasiedlano jeńców, początkowo Tatarów, z czasem też Szwedów, stąd przydomek przypisywany Pisarzowej: Szwedo-Tatary[5]. Wieś królewska starostwa sądeckiego w powiecie sądeckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

W Pisarzowej znajduje się przystanek kolejowy na trasie linii kolejowej nr 104 relacji ChabówkaNowy Sącz (przez Limanową). Pierwsza lokomotywa przejechała przez wieś 2 października 1884 roku[5].

W Pisarzowej znajduje się niewielki kościół św. Jana Ewangelisty z 1713 r. z drewnianą, trójkondygnacyjną wieżą; wokół pomniki przyrody, w centrum miejscowości 2 bary, kilka sklepów, izba regionalna, dom folkloru, dom kultury wraz z biblioteką publiczną, szkoła podstawowa i OSP. Szlak turystyczny szlak turystyczny zielony zielony przez Sałasz Wschodni i Sałasz Zachodni do Łososiny Górnej.

W 2021 roku w miejscowości mieszkało 2116 osób[2].

W latach 1954-1961 wieś była siedzibą gromady Pisarzowa, po jej zniesieniu w gromadzie Stara Wieś.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[7].

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Pisarzowa: Belonówka, Brzezie, Bujakówka, Ciułówka, Czubkówka, Górkówka, Góry, Jaworzyce, Królówka, Kudlikówka, Liptakówka, Łazy, Łąki, Małe Pole, Nadole, Na Górze, Pagórki, Pękalówka, Płanki, Poddziałówka, Podgórze, Podgrabie, Raczkówka, Sejmejówka, Sicina, Smoleniówka, Soboniówka, Sołtystwo, Tobiaszówka, Wielkie Pole, Wojtulakówka, Zadziele, Zbyrek, Zimoniówka[8][9]

Kościół pw. św. Jana Ewangelisty

Urodzeni w Pisarzowej

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 101600
  2. a b Gmina Limanowa w statystykach za 2021 r. [online], Urząd Gminy Limanowa, 18 stycznia 2022 [dostęp 2023-07-18] (pol.).
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 928 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. PZD Limanowa - sieć dróg - czerwiec 2020 rok - mapa opracowana w programie EWIDR 2010 [online], pzd.limanowa.pl [dostęp 2024-03-07].
  5. a b c Pisarzowa [online], www.gminalimanowa.pl [dostęp 2023-08-29].
  6. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, s. 94.
  7. Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-12-03].
  8. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  9. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju) [online], Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2015-11-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]