Plac Kościelny w Łodzi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2022-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

plac Kościelny

Stare Miasto
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Placu Kościelnym (2022)
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Położenie na mapie Łodzi plac Kościelny
Położenie na mapie Polski plac Kościelny
Położenie na mapie województwa łódzkiego plac Kościelny
51°46′59,8″N 19°27′13,7″E/51,783275 19,453794
Multimedia w Wikimedia Commons

Plac Kościelny w Łodzi – plac położony w najstarszej części Łodzi.

Pierwsze wzmianki o istnieniu placu sięgają 1414 roku, jednak istnieje prawdopodobieństwo, że plac wraz z kościołem istniał już w II połowie XIV wieku. To właśnie kościół był nierozerwalnym „partnerem” placu przez setki lat, najpierw drewniany we władaniu biskupów włocławskich, dzisiaj już murowany, zbudowany w stylu wiślanym w 1897 roku, wg projektu Konstantego Wojciechowskiego.

Plac Kościelny wraz ze Starym Rynkiem był centrum Łodzi rolniczej, jednak gdy miasteczko zaczęło pod koniec XIX i na początku XX wieku przekształcać się w wielokulturową metropolię, place straciły na ważności na rzecz Rynku Nowego Miasta. Większość mieszkańców stanowili Żydzi i najubożsi Polacy.

W 1940 roku powstało łódzkie getto, jedno z największych w Polsce i Europie, gdzie mieszkało przeszło 200 tys. Żydów i Cyganów^[1]. W czasie istnienia łódzkiego getta Plac Kościelny był drugim, po Bałuckim Rynku, centralnym miejscem getta. W kamienicach mieściło się kilka ważnych instytucji i urzędów: centrala gettowej sieci telefonicznej, Wydział Ewidencji Ludności z Biurem Meldunkowym, Urząd Stanu Cywilnego, Wydział Statystyczny i Archiwum. Po drugiej stronie ulicy Zgierskiej mieściła się komenda policji żydowskiej, a w domu parafialnym za kościołem (przy ul. Kościelnej 8) był komisariat niemieckiej policji kryminalnej^[2]. Po II wojnie światowej plac powrócił do łódzkiej codzienności.