Podłoga – Wikipedia, wolna encyklopedia
Podłoga – element wykańczający górną część stropu; posadzka jest elementem składowym podłogi. Zapewnia izolację termiczną, akustyczną i przeciwwilgociową, przenosi obciążenia równomiernie rozłożone i skupione, jest płaska i przystosowana do tego, aby mógł się po niej odbywać ruch.
Podłogę dzielimy na cztery warstwy:
- warstwa I
- warstwa II
- jastrych,
- warstwa wyrównująca,
- warstwa podkładowa,
- warstwa III
- izolacja termiczna,
- izolacja przeciwwilgociowa,
- warstwa IV