Podest ruchomy załadowczy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Podest windy załadowczej w pozycji opuszczonej.

Podest ruchomy załadowczy, winda załadowcza, winda samochodowa – platforma przyczepiana z tyłu pojazdu dostawczego lub ciężarowego służąca do podnoszenia ładunku w celu jego załadunku, lub rozładunku[1]. Winda załadowcza zamontowana na pojeździe staje się jego integralną częścią[2]. Wszystkie windy załadowcze podlegają dozorowi technicznemu UDT[1]. Napęd klapy załadowczej najczęściej jest hydrauliczny.

Podział wind załadowczych

[edytuj | edytuj kod]

Można wyróżnić windy o udźwigu do[3]:

  • 750 kg montowane w lżejszych samochodach dostawczych
  • 1500 kg montowane w średniociężkich samochodach dostawczych

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Urząd Dozoru Technicznego - Podest ruchomy załadowczy na pojeździe: nazwa, definicja i podleganie [online], www.udt.gov.pl [dostęp 2021-05-06].
  2. Sylwia Sokół, Aneta Sliz, Podest ruchomy załadowczy (tzw. winda samochodowa) na pojazdach, „Kwartalnik Policyjny”, luty 2017.
  3. Karol Tyszkowski, Zbigniew Kneba, Dobór parametrów platformy załadowczo-rozładunkowej, „Autobusy. Technika, Eksploatacja, Systemy Transportowe”, 2018, s. 74 - 78, DOI10.24136/atest.2018.338, ISSN 1509-5878.