Podest ruchomy załadowczy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Podest ruchomy załadowczy, winda załadowcza, winda samochodowa – platforma przyczepiana z tyłu pojazdu dostawczego lub ciężarowego służąca do podnoszenia ładunku w celu jego załadunku, lub rozładunku[1]. Winda załadowcza zamontowana na pojeździe staje się jego integralną częścią[2]. Wszystkie windy załadowcze podlegają dozorowi technicznemu UDT[1]. Napęd klapy załadowczej najczęściej jest hydrauliczny.
Podział wind załadowczych
[edytuj | edytuj kod]Można wyróżnić windy o udźwigu do[3]:
- 750 kg montowane w lżejszych samochodach dostawczych
- 1500 kg montowane w średniociężkich samochodach dostawczych
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Urząd Dozoru Technicznego - Podest ruchomy załadowczy na pojeździe: nazwa, definicja i podleganie [online], www.udt.gov.pl [dostęp 2021-05-06] .
- ↑ Sylwia Sokół , Aneta Sliz , Podest ruchomy załadowczy (tzw. winda samochodowa) na pojazdach, „Kwartalnik Policyjny”, luty 2017 .
- ↑ Karol Tyszkowski , Zbigniew Kneba , Dobór parametrów platformy załadowczo-rozładunkowej, „Autobusy. Technika, Eksploatacja, Systemy Transportowe”, 2018, s. 74 - 78, DOI: 10.24136/atest.2018.338, ISSN 1509-5878 .