Samochód dostawczy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Samochód dostawczy (dostawczak) – odmiana samochodu osobowego lub lekkiego ciężarowego, przeznaczona do przewozu niezbyt dużych ładunków. Przyjmuje się, że samochód dostawczy ma dopuszczalną masę całkowitą do 3,5 tony, co praktycznie przekłada się na 1000–1500 kg jego maksymalnej ładowności. Z tego też względu do kierowania samochodem dostawczym w Polsce wystarcza prawo jazdy kategorii B[1].

Pod względem budowy można wyróżnić nadwozia: pick-up, skrzyniowe, furgonowe (w tym van) i specjalne (chłodnie, kontenery)[2].

Polskie samochody dostawcze

[edytuj | edytuj kod]
Polskie samochody dostawcze
Intrall Lubo – prototyp polskiego samochodu dostawczego
Intrall Lublin 3Mi
FSC Żuk A-07
FSM Syrena Bosto
FSM Syrena R-20
FSO 125p pick-up
FSO Polonez Truck z lat 1988–1992
FSO Polonez Truck z lat 1992–1997
Daewoo-FSO Polonez Truck Plus
FSO Warszawa 204P
FSR Tarpan 237
ZSD Nysa 522

Lista produkowanych samochodów dostawczych

[edytuj | edytuj kod]
Lista produkowanych samochodów dostawczych
Citroën Jumper
Mercedes-Benz Sprinter
Volkswagen Crafter
Iveco Daily
Dacia Dokker


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dostawczy na chodniku. auto-swiat.pl. [dostęp 2016-07-21]. (pol.).
  2. ↑ Samochód ciężarowy – definicja w VAT i podatku dochodowym. poradnik.wfirma.pl. [dostęp 2016-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-08)]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Samochód_dostawczy&oldid=73955870”