Renault Master – Wikipedia, wolna encyklopedia

Renault Master – samochód dostawczy klasy wyższej produkowany pod francuską marką Renault od 1980 roku. Od 2024 roku produkowana jest czwarta generacja modelu.

Renault Master I

Renault Master I
Inne nazwy	Renault Messenger
Producent	Renault
Zaprezentowany	Wrzesień 1980
Okres produkcji	1980–1997
Miejsce produkcji	Batilly
Następca	Renault Master II
Dane techniczne
Segment	dostawcze segmentu E
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowe podwozie pod zabudowę 3, 4 i 5-drzwiowy van
Skrzynia biegów	5-biegowa manualna
Napęd	przedni tylny AWD
Rozstaw osi	2870 mm 3230 mm 3700 mm
Masa własna	2800–3500 kg
Liczba miejsc	2
Dane dodatkowe
Konkurencja	Citroën C25 Fiat Ducato Iveco Daily Mercedes-Benz T1 Peugeot J5 Volkswagen LT
Multimedia w Wikimedia Commons

Renault Master I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1980 roku.

Pierwsza wersja modelu Master weszła do produkcji w 1980 roku. Auto miało dość charakterystyczny wygląd oraz nowatorską konstrukcję. Podobnie jak w Fiacie Ducato zastosowano w nim napęd na przednią oś, jednak wzdłużny silnik wymusił dość wysoką pozycję kierowcy w kabinie, w której znalazły się także pokrywy, umożliwiające (poza przednią maską) dostęp do niego. Dostępny był w trzech rozstawach osi (2.87 m, 3.23 m, 3.70 m) i w kilku wersjach nadwozia (furgon o pojemności 9–12,7 m³, mikrobus, ramy pod zabudowy). Master występował w czterech wersjach DMC: 2,8 t, 3,0 t, 3,1 t, 3,5 t. Zastosowano w nim dość nowoczesne jak na owe czasy silniki Diesla Fiat-SOFIM (później Iveco-SOFIM, a obecnie Iveco) o pojemności 2.4 dm³ z pośrednim wtryskiem paliwa (o mocy maksymalnej 72 KM), oraz silniki Renault z rodziny Dourvin: wysokoprężny 2.1 dm³ (61 KM), benzynowy 2.0 (80 KM) i 2.2 dm³ (90 KM). Po pewnym czasie do produkcji wszedł Master w wersjach B90 i B110. Nowe wersje Mastera posiadały napęd na tylną oś lub napęd na cztery koła (później zmieniono nazwę tych wersji z Master na Messenger).

W 1989 roku silnik 2.4 dm³ został zastąpiony przez nieco większą jednostkę o pojemności 2.5 dm³ produkcji Iveco-SOFIM. Nowy silnik dostępny był w Masterze w kilku wersjach mocy maksymalnej. Wolnossący o mocy 75 KM i turbo o mocy 88 KM. W 1990 roku podniesiono moc wersji wysokoprężnej z turbodoładowaniem do 94 KM. W wersjach B90/B110 występował silnik 2.5 dm³ z turbosprężarką o mocy podniesionej do 106 KM.

W 1994 roku przeprowadzono ostatni facelifting Mastera. Od tego roku były dostępne silniki: wysokoprężny wolnossący Renault 2.1 dm³ (64 KM), wysokoprężne Iveco 2.5 dm³ w wersji wolnossącej (75 KM) i turbo (94 KM) oraz benzynowy Renault (90 KM).

• Benzynowe

• Diesla

Renault Master II

Renault Master II przed liftingiem
Producent	Renault
Zaprezentowany	Listopad 1997
Okres produkcji	1997–2010
Miejsce produkcji	Batilly Sao Jose
Poprzednik	Renault Master I
Następca	Renault Master III
Dane techniczne
Segment	dostawcze segmentu E
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowe podwozie pod zabudowę 3, 4 i 5-drzwiowy van
Skrzynia biegów	5 i 6-biegowa manualna
Długość	L1 4899 mm L2 5399 mm L3 5899 mm
Szerokość	2361 mm
Wysokość	H1 2053–2232 mm H2 2306–2486 mm H3 2716–2717 mm
Rozstaw osi	L1 3078 mm L2 3578 mm L3 4078 mm
Masa własna	furgon: 1815–1972 kg podwozie: 1632–1667 kg
Liczba miejsc	2-16
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	Nissan Interstar Opel Movano
Pokrewne	Renault Mascott
Konkurencja	Citroën Jumper Fiat Ducato Iveco Daily Mercedes-Benz Sprinter Peugeot Boxer Volkswagen LT
Multimedia w Wikimedia Commons

Renault Master II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1997 roku.

Prace nad drugą generacją Renault Master rozpoczęły się już w 1987 roku, ale ze względu na wysokie koszty projektowania prace przerwano. W 1989 roku Renault doszedł do porozumienia z DAFem i prace ruszyły na nowo. Po bankructwie DAFa w 1993 roku koncern Renault przejął w całości proces projektowania na siebie. W 1995 roku koncern Renault podpisał umowę z Iveco o wspólnej produkcji kabin dla nowych modeli Mastera, Mascotta i Daily III. Ze względu na rosnące koszty projektu postanowiono poszukać partnera, ostatecznie został nim w 1996 roku General Motors. Z nowym partnerem zawarto porozumienie, w którym uzgodniono, że dostawcze modele Renault będą sprzedawane w sieci GM pod markami Opel i Vauxhall. Pierwszym dostawczym modelem Renault sprzedawanym w sieci GM był Trafic pierwszej generacji, który występował pod nazwą Opel/Vauxhall Arena. W końcu dokończono projekt i nowy Master został zaprezentowany w 1997 roku. Podczas prezentacji oraz pierwszych testów Renault Master zebrał sporo pozytywnych opinii, miały one swoje odzwierciedlenie w tytule Samochód Dostawczy Roku 1998 (Van of the year 1998).

Od początku Master oferowany był w kilku wersjach zabudowy: furgon (pojemność 8–13,9 m³), kombi (6-9 miejsc), mikrobus (fabryczne 16-osobowe wersje), platforma do zabudowy i rama do zabudowy (z pojedynczą, lub z podwójną kabiną). Początkowo Master dostępny był z silnikami 2.5 D i 2.8 dTi, nieco później dołączył do nich silnik 1.9 dTi. Na etapie projektowania zatroszczono się także o ekologię, dzięki czemu prawie 90% materiałów wykorzystywanych przy produkcji Mastera może zostać ponownie przetworzone.

W latach 2000–2001 wprowadzono do produkcji nowe silniki dCi z wtryskiem Common rail, które zastąpiły starsze jednostki. Motor 1.9 dTi został zmieniony przez silnik 1.9 dCi. Silnik 2.5 D został zastąpiony przez 2.2 dCi, a 2.8 dTi przez 2.5 dCi (115 KM).

Renault Master w 2003 roku doczekał się dużego face liftingu. Przeprojektowano całkowicie przednią ścianę nadwozia i wnętrze auta. Do napędu zmodernizowanego Mastera posłużyły jednostki 2.2 dCi i 2.5 dCi (115 KM). W kolejnych latach zmieniono także paletę silników. Silnik 2.2 dCi został wycofany i zastąpiony przez jednostkę 2.5 dCi o mocy maksymalnej 100 KM. Największą nowością był jednak silnik 3.0 dCi konstrukcji Nissana. W późniejszych latach silnik 3.0 dCi został zastąpiony jednostką 2.5 dCi o mocy maksymalnej 145 KM, a wersja 2.5 dCi 115 KM została wzmocniona do 120 KM.

Pod koniec produkcji Master sprzedawany był tylko z silnikami 2.5 dCi w trzech wariantach mocy maksymalnej: 100 KM, 120 KM, 145 KM.

Po połączeniu Renault i Nissana do sieci sprzedaży japońskiej marki trafił Renault Master, który był w niej sprzedawany jako Nissan Interstar.

W niektórych sieciach sprzedaży pod nazwą Renault Master Maxi był sprzedawany Renault Mascott.

Renault Master oraz jego bliźniacze wersje produkowane były w Batilly we Francji przez firmę "Sovab" należącą do grupy Renault.

• Diesla

Renault Master III

Renault Master III przed liftingiem
Producent	Renault
Zaprezentowany	Lipiec 2010
Okres produkcji	2010–2024
Miejsce produkcji	Batilly Sao Jose
Poprzednik	Renault Master II Renault Mascott
Następca	Renault Master IV
Dane techniczne
Segment	dostawcze segmentu E
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowe podwozie pod zabudowę 3, 4 i 5-drzwiowy van
Skrzynia biegów	6-biegowa manualna 6 biegowa zautomatyzowana
Napęd	przedni tylny 4x4 od 2019 roku
Długość	L1 5048 mm FWD L2 5548 mm FWD L3 6198 mm FWD L3 6198 mm RWD L4 6848 mm RWD
Szerokość	2070 mm
Wysokość	H1 2307 mm FWD H2 2488-2500 mm FWD H2 2527-2557 mm RWD H3 2744-2749 mm FWD H3 2786-2808 mm RWD
Rozstaw osi	L1 3182 mm FWD L2 3682 mm FWD L3 4332 mm FWD L3 3682 mm RWD L4 4332 mm RWD
Masa własna	2800-4500 kg
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	Nissan NV400 Opel Movano
Konkurencja	Citroën Jumper Fiat Ducato Iveco Daily Mercedes-Benz Sprinter Peugeot Boxer Volkswagen Crafter
Multimedia w Wikimedia Commons

Renault Master III został zaprezentowany po raz pierwszy w 2010 roku.

Auto ma nowoczesny design nadwozia oraz bardzo dobre własności przewozowe. W wersjach z napędem tylnej osi zastosowano wzmocnioną konstrukcję. Podobnie, jak w pierwszej generacji Mastera, noszą one nazwę Propulsion (przednionapędowe nosiły nazwę Traction, obecnie jest to po prostu Master). Dotychczasowe warianty DMC 2,8 t, 3,3 t i 3,5 t uzupełnia wersja 4,5 t. Wersja 3,5 t jest produkowana z napędem na przednią bądź tylną oś (ogumienie pojedyncze lub bliźniacze), natomiast wersja 4,5 t występuje tylko z napędem tylnej osi (ogumienie bliźniacze). Do napędu auta służy nowy silnik dCi o pojemności 2.3 litra i w trzech wariantach mocy: 100, 125, 145 KM^[1].

W 2014 roku auto przeszło delikatny lifting, w nomenklaturze Renault "Faza 2". Z zewnątrz pojazd po liftingu wyróżnia się jedynie zmodernizowaną atrapą chłodnicy. W pojeździe zmieniono m.in. silniki, które wyposażone mogą być w jedną lub dwie turbosprężarki. Listę wyposażenia standardowego wzbogacono o układ ESC wspomagany przez Hill Start Assist oraz szerokokątne prawe lusterko zewnętrzne likwidujące martwy punkt^[2]. Nowością w ofercie były wersje silnikowe Stop&Start (z jedną turbosprężarką) oraz Energy (z dwoma turbosprężarkami), które posiadały układ automatycznego wyłączania silnika podczas krótkiego postoju, a następnie jego uruchamiania podczas ruszania.

Renault Master w niektórych krajach dostępny jest także w sieci sprzedaży Renault Trucks, która należy do Volvo Trucks.^[3]

W kwietniu 2019 roku Renault przedstawiło głęboko zmodernizowaną wersję Mastera, oznaczonego w nomenklaturze Renault "Faza 3". Samochód zyskał nową linię przodu oraz całkowicie nowe wnętrze, natomiast w skład wyposażenia weszły między innymi system asystujący kierowcę podczas jazdy przy silnych podmuchach wiatru. Istotną nowością była także wzmocniona jednostka napędowa - dCi 180^[4]. Wprowadzono także do sprzedaży wersję z napędem 4x4 stworzoną w oparciu o wersję z tylnym napędem. Wszystkie silniki wyposażone są w dwie turbosprężarki oraz katalizator SCR z wtryskiem AdBlue^[5]

• Diesla Euro 5^[6]

dCi 100 tylko z manualną skrzynią biegów
dCi 125 i dCi 150 występują ze skrzynią manualną i zautomatyzowaną
Wszystkie wersje silnikowe dostępne z napędem przednim i tylnym.

• Diesla^[7][8] Euro 6

dCi 110 tylko z przednim napędem
dCi 110, dCi 135, dCi 165 tylko manualna skrzynia biegów
dCi 125 skrzynia manualna i zautomatyzowana
dCi 150 tylko skrzynia zautomatyzowana

• Diesla^[9] Euro 6d Temp

dCi 110, dCi 170 tylko z przednim napędem
dCi 110, dCi 130, dCi 145, dCi 165 tylko manualna skrzynia biegów
dCi 170 skrzynia manualna i zautomatyzowana

• Diesla dostępne tylko w wersji po liftingu "Faza 3"^[5] Euro 6d Final

Dane dotyczące przyśpieszenia oraz prędkości maksymalnej, dla furgonów w wersji L1H1 z przednim napędem i L3H2 w wersji z tylnym napędem, w nawiasach wartości dla aut skrzyniowych z tylnym napędem.
dCi 135, dCi 150, dCi 180 tylko z przednim napędem
dCi 130, dCi 145, dCi 165 tylko z tylnym napędem
dCi 130, dCi 135, dCi 145, dCi 165 tylko manualna skrzynia biegów
dCi 150, dCi 180 skrzynia manualna i zautomatyzowana

Renault Master IV

Renault Master IV
Producent	Renault
Zaprezentowany	Listopad 2023
Okres produkcji	od 2024
Miejsce produkcji	Batilly
Poprzednik	Renault Master III
Dane techniczne
Segment	dostawcze segmentu E
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowe podwozie 3, 4 i 5-drzwiowy furgon
Długość	5680 mm
Wysokość	2503 mm
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	Nissan Interstar
Konkurencja	Fiat Ducato Opel Movano Iveco Daily Citroen Jumper Peugeot Boxer Volkswagen Crafter Mercedes-Benz Sprinter
Multimedia w Wikimedia Commons

Renault Master IV został zaprezentowany po raz pierwszy 21 listopada 2023 roku w targach Solutrans w Lyonie^[10].

Samochód powstał na "multienergetycznej" platformie dostosowanej do silników diesla i napędu elektrycznego. W planach też jest wprowadzenie wariantu wodorowego. Jest nieco krótszy, ale dużo zwrotniejszy od poprzednika (ma przeprojektowaną przednią oś, dzięki której zmniejszono średnicę zawracania aż o 1,5 m). Nowa generacja została wyposażona w gadżety podnoszące komfort pracy. Będzie też oferowana z silnikami diesla (105-170 KM) lub napędem elektrycznym (130-143 KM) o zasięgu przekraczającym 410 km. Nowy model trafił do salonów wiosną 2024 roku^[11].

• Nowy Renault Master na stronie Renault Trucks w Polsce. renault-trucks.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-21)].