Podilymbus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Podilymbus[1]
Lesson, 1831[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – perkozek grubodzioby (P. podiceps)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

perkozowe

Rodzina

perkozy

Rodzaj

Podilymbus

Typ nomenklatoryczny

Podiceps carolinensis Latham, 1790 (= Colymbus podiceps Linnaeus, 1758)

Synonimy
Gatunki
  • P. podiceps
  • P. gigas

Podilymbusrodzaj ptaków z rodziny perkozów (Podicipedidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce[11].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 30–38 cm; masa ciała 250–520 g[12].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Podilymbus (Podilimbus, Podilymnus): zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Podiceps Latham, 1787 (perkoz) oraz Colymbus Linnaeus, 1758 (perkoz)[13].
  • Phalaropsis: gr. φαλαρις phalaris, φαλαριδος phalaridos niezidentyfikowany ptak wodny, prawdopodobnie łyska, od φαλος phalos „biały”; οψις opsis „wygląd”[14]. Gatunek typowy: Colymbus podiceps Linnaeus, 1758.
  • Sylbeocyclus (Silbeocyclus, Sylbeocinclus): gr. συλλαβη sullabē „pas”, od συλλαμβανω sullambanō „zbierać, gromadzić”; κυκλος kuklos „pierścień, okrąg”[15]. Gatunek typowy: Podiceps carolinensis Latham, 1790 (= Colymbus podiceps Linnaeus, 1758).
  • Hydroka: gr. ὑδρο- hudro- „wodny-”, od ὑδωρ hudōr, ὑδατος hudatos „woda”; ωκα ōka „szybko, prędko”, od ωκυς ōkus „szybki, prędki”[16]. Gatunek typowy: Podiceps carolinensis Latham, 1790 (= Colymbus podiceps Linnaeus, 1758).
  • Nexiteles: gr. νηξις nēxis „pływanie”, od νεω neō „pływać”; τελεω teleō „dokonać, wypełnić”[17]. Nowa nazwa dla Podilymbus Lesson, 1831.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[18]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Podilymbus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. R. P. Lesson: Traité d’ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d'oiseaux: ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. Cz. 1. Bruxelles: Chez F.G. Levrault, 1831, s. 595. (fr.).
  3. J.G. Wagler. Einige Mittheilungen über Thiere Mexicos. „Isis von Oken”. 24, s. 531, 1831. (niem.). 
  4. Ch.-L. Bonaparte. Saggio d’una distribuzione metodica degli Animali Vertebrati a sangue freddo. „Giornale Arcadico di Scienze Lettere ed Arti”. 52, s. 209, 1831. (wł.). 
  5. T. Nuttall: A manual of the ornithology of the United States and of Canada. T. 2: Water birds. Boston: Hilliard, Gary and Company, 1834, s. 259. (ang.).
  6. C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Cz. 1. Breslau: A. Schulz, 1841, s. 473. (niem.).
  7. Anonim. Degli Uccelli liguri. Notizie raccolte dal Marcliese Carlo Durazzo. Genova pr. Ponthenier 1840. 8. 06.. „Isis von Oken”. 38, s. 398, 1845. (niem.). 
  8. G.R. Gray: The genera of birds: comprising their generic characters, a notice of the habits of each genus, and an extensive list of species referred to their several genera. Cz. 3. London: Longman, Brown, Green, and Longman, 1849, s. ryc. clxxii. (ang.).
  9. T.C. Eyton: A catalogue of the species of birds in his possession. Wellington, Salop: R. Hobson, 1856, s. 354. (ang.).
  10. T.C. Jerdon: The birds of India: being a natural history of all the birds known to inhabit continental India, with descriptions of the species, genera, families, tribes, and orders, and a brief notice of such families as are not found in India, making it a manual of ornithology specially adapted for India. Cz. 3. Calcutta: George Wyman and Co., 1864, s. 823. (ang.).
  11. F. Gill & D. Donsker (red.): Grebes, flamingos & tropicbirds. IOC World Bird List: Version 8.2. [dostęp 2018-09-16]. (ang.).
  12. F. Llimona & J. del Hoyo: Ostrich to Ducks. W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 190. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).
  13. The Key to Scientific Names, Podilymbus [dostęp 2018-09-16].
  14. The Key to Scientific Names, Phalaropsis [dostęp 2018-09-16].
  15. The Key to Scientific Names, Sylbeocyclus [dostęp 2018-09-16].
  16. The Key to Scientific Names, Hydroka [dostęp 2018-09-16].
  17. The Key to Scientific Names, Nexiteles [dostęp 2018-09-16].
  18. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Podicipedidae Bonaparte, 1831 – perkozy - Grebes (wersja: 2016-07-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-09-15].
  19. BirdLife International, Podilymbus gigas, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2018-1 [dostęp 2018-09-16] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).