Polifarb – Wikipedia, wolna encyklopedia

Polifarb – w okresie PRL nazwa zjednoczenia przemysłu farb i lakierów.

Za pierwszy powojenny organ zarządzania branżą można uznać powstałe w 1948 Zjednoczone Zakłady Farb i Lakierów w Gliwicach z szeregiem zakładów produkcyjnych w całej Polsce. Równolegle w tym samym roku utworzono Centralny Zarząd Przemysłu Tworzyw Sztucznych i Lakierów, który w 1952 nazywał się Zarządem Przemysłu Farb i Lakierów, w latach 1956–1958 ponownie Centralnym Zarządem Przemysłu Tworzyw Sztucznych i Lakierów w Gliwicach. W 1958 na jego bazie utworzono Zjednoczenie Przemysłu Tworzyw Sztucznych i Lakierów w Gliwicach, które w 1961 przekształciło się w Zjednoczenie Farb i Lakierów, zaś później w Zjednoczenie Przemysłu Farb i Lakierów, w 1976 w Zjednoczenie Przemysłu Tworzyw Sztucznych i Farb „Polifarb” w Mikołowie, w 1981 w Zrzeszenie „Polifarb” w Gliwicach.

W 1991 rozpoczął się proces prywatyzacji branży.

• Polifarb-Bliżyn (obecnie Zakład Produkcyjno-Usługowo-Handlowy Lakton)
• Polifarb-Cieszyn (Marklowice)
• Polifarb-Dębica (od roku 2001 należy do Tikkurila Polska S.A.)^[1]
• Polifarb-Kalisz
• Polifarb-Łódź
• Polifarb-Oliwa (obecnie Teknos(inne języki))
• Polifarb-Pilawa (obecnie AkzoNobel Decorative Paints Sp z o.o., farby Dulux)
• Polifarb-Włocławek (obecnie Akzo Nobel Coatings Sp. z o.o., farby Dulux)
• Polifarb-Wrocław (obecnie PPG Deco Polska Sp. z o.o.)

Przedsiębiorstwa należące do tego zjednoczenia zajmowały się przede wszystkim produkcją farb, lakierów i rozcieńczalników.