Poli(fluorek winylidenu) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Poli(fluorek winylidenu), polifluorek winylidenu, PVDF (ang. polyvinylidene fluoride) – termoplastyczny polimer fluorowy (poliperfluorowęglowodór, fluorocarbon^[1]) o wysokim stopniu krystalizacji. PVDF łączy dobre własności mechaniczne, cieplne i elektryczne z wysoką odpornością chemiczną^[2]. Używany jest do produkcji, między innymi, membran do mikrofiltracji i ultrafiltracji. Jest surowcem do produkcji wędkarskiego fluorocarbonu (wyrób linek wędkarskich)^[3].

Zobacz też

poli(tetrafluoroetylen) (teflon)
saran – kopolimer poli(chlorku winylidenu) i poli(chlorku winylu)

Przypisy

↑ IUPAC Gold Book - fluorocarbons [online], goldbook.iupac.org [dostęp 2017-01-20] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-12] .
↑ Francis S. Ingraham, D. F. Wooley. Polyvinylidene fluoride. „Industrial & Engineering Chemistry”. 56 (9), s. 53–55, 1964. DOI: 10.1021/ie50657a007.
↑ Ten straszny fluorocarbon | porady wedkuje.pl, „wedkuje.pl”, 27 listopada 2015 [dostęp 2017-01-20] (pol.).

[1] IUPAC Gold Book - fluorocarbons [online], goldbook.iupac.org [dostęp 2017-01-20] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-12] .

[2] Francis S. Ingraham, D. F. Wooley. Polyvinylidene fluoride. „Industrial & Engineering Chemistry”. 56 (9), s. 53–55, 1964. DOI: 10.1021/ie50657a007.

[3] Ten straszny fluorocarbon | porady wedkuje.pl, „wedkuje.pl”, 27 listopada 2015 [dostęp 2017-01-20] (pol.).

[1]

[2]

[3]