Poliomawirusy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Poliomawirusy (Polyomaviridae, z gr. poli-oma – liczne guzy) – rodzina wirusów, zaliczanych do grupy papowawirusów, charakteryzująca się następującymi cechami:

• Symetria: ikosaedralna
• Otoczka lipidowa: brak
• Kwas nukleinowy: kolisty dsDNA
• Replikacja: zachodzi w jądrze zakażonej komórki
• Wielkość: ok. 45 nm
• Gospodarz: kręgowce
• Cechy dodatkowe: w odróżnieniu od podobnych do nich papillomawirusów, są łatwe w hodowli na standardowych liniach komórkowych i wywołują efekty cytopatyczne

Wśród poliomawirusów wyróżnia się tylko jeden rodzaj Polyomavirus. Z medycznego lub naukowego punktu widzenia najistotniejsze są trzy gatunki:

• Rodzina: Polyomaviridae (Poliomawirusy)
  • Rodzaj: Polyomavirus
    • Simian virus 40 (SV40)
    • BK polyomavirus (BKPyV), wirus BK
    • JC polyomavirus (JCPyV), wirus JC

Wirus BK – wyizolowany został od pacjenta o takich inicjałach w roku 1971^[1]. Jest on bardzo powszechnym wirusem, którym większość z nas zakaża się już we wczesnym dzieciństwie. Około 70-90% dorosłych wykazuje obecność przeciwciał zarówno dla wirusa BK, jak i wirusa JC. W zasadzie nie daje żadnych objawów – pojawiają się one tylko u nielicznej grupy pacjentów, mających problemy z układem moczowym, np. przewężenie cewki moczowej. Zdrowi osobnicy nie wydalają wirusa, taka sytuacja zachodzi jedynie w okresie ciąży oraz u osób poddanych immunosupresji.

Wirus JC – podobnie do wirusa BK, jego nazwa pochodzi od inicjałów pacjenta, z którego go wyizolowano (1971)^[2]. Jest on czynnikiem etiologicznym, wywołującym postępującą wieloogniskową leukoencefalopatię. Do niedawna nie miało to większego znaczenia, gdyż wirus uaktywnia się tylko u osób poddanych immunosupresji – głównie ludzi starszych lub w przypadku niektórych chorób. Jednak od czasu pojawienia się i rozprzestrzenienia się HIV, wirus JC stanowi dosyć poważny problem.

2 nowe ludzkie poliomawirusy zostały odkryte w 2007 roku w instytutach Karolinska Institutet w Sztokholmie i Washington University w St. Louis, Missouri, stąd też pochodzą ich nazwy: KI^[3] i WU^[4]. W 2008 roku zidentyfikowano wirusa, który może powodować raka neuroendokrynnego skóry^[5]. Dokładna rola trzech nowo odkrytych poliomawirusów jak dotąd nie jest jednak znana.

Wirusy polioma, wcześniej kojarzone z nowotworami, obecnie nie są uważane za istotne czynniki etiologiczne tych chorób. Wydaje się, że mogą one mieć wpływ na nowotworzenie, ich DNA występuje często w komórkach pewnych nowotworów, jednak obecnie wykazano, że większość dotychczas obserwowanych efektów tego typu związana była z innymi wirusami, współwystępującymi jedynie z BK lub JC.

• systematyka wirusów