French
DeutschPolska Filharmonia Kameralna Sopot – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Aktywność | od 1982 |
| Wydawnictwo | EMI, Midas, Thorofon, Claves, Sonomaster, Opus, Mediaphon, Wifon, DUX |
| Skład | |
| dyrektor artystyczny - Szymon Morus założyciel i dyrygent honorowy - | |
| Strona internetowa | |
Polska Filharmonia Kameralna Sopot – orkiestra smyczkowa, która występuje także w składzie powiększonym o grupę instrumentów dętych. Jest instytucją kultury Miasta Sopot oraz Samorządu Województwa Pomorskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Powstała w lutym 1982 roku jako 19-osobowa orkiestra smyczkowa, w skład, której weszli młodzi, utalentowani i pełni entuzjazmu muzycy[1]. Jej założycielem był Wojciech Rajski. Zadebiutowali oficjalnie w czerwcu, tego samego roku pod nazwą Orkiestra Kameralna Wojciecha Rajskiego, w Teatrze Muzycznym w Gdyni, a już za kilka dni otwierali koncertem festiwal Schleissheimer Sommer w Monachium i 37. Festiwal Sommerliche Musiktage Hitzacker.
Młody zespół od początku swojej kariery zachwycał publiczność i krytyków. Zapraszany uczestniczył we wszystkich niemieckich festiwalach i wystąpił w najważniejszych salach koncertowych m.in. Filharmonii Berlińskiej, sali Gasteig w Monachium, Gewandhaus w Lipsku, Musikhalle w Hamburgu, Sali Pleyela oraz w Cité de La Musique w Paryżu[2], Musikverein w Wiedniu oraz Concertgebouw w Amsterdamie.
Pod koniec lat osiemdziesiątych zespół dawał prawie 100 koncertów rocznie, głównie w Niemczech, ale również we Francji, Austrii, Szwajcarii, Hiszpanii, Belgii, Holandii, Szwecji, Danii, Luksemburgu, Anglii i w innych krajach. W 1987 roku orkiestra odbyła tournée po Stanach Zjednoczonych, grając 33 koncerty m.in. w J.F. Kennedy Center w Waszyngtonie i Metropolitan Museum w Nowym Jorku. Ponownie orkiestra odwiedziła Stany Zjednoczone w 1999 roku. Zespół gościł również w dalekiej Azji – w 1990 roku, w Chinach i w 1997 roku w Japonii.
Występowali z najwybitniejszymi solistami o światowej sławie, wśród których byli m.in. – Mstisław Rostropowicz, Boris Piergamienszczikow, Natalija Gutman, Irene Grafenauer, Sabine i Wolfgang Meyer, Guy Touvron, Misha Maisky, Raphaël Oleg, Gil Shaham, David Geringas, Gary Karr, czy Ivo Pogorelić. Z orkiestrą stale występują zarówno w kraju jak i za granicą czołowi polscy soliści.
Wiele razy gościli na Festiwalu Muzycznym w Łańcucie i wielokrotnie występowali w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Występują na renomowanych festiwalach europejskich, m.in. na Schleswig-Holstein Musik Festival, Mecklenburg-Vorpommern, Rheingau Festival, Praska Wiosna, Weilburger Schlosskonzerte, Festival van Vlaanderen, La Chaise-Dieu.
W 2007 roku Polska Filharmonia Kameralna Sopot obchodziła jubileusz 25-lecia. Podczas cyklu koncertów zorganizowanych z tej okazji zespół wystąpił m.in. z wiolonczelistą Davidem Geringasem, pianistą Ivo Pogoreliciem oraz dyrygentami Janem Krenzem i Krzysztofem Pendereckim[3].
W 2012 roku gościem specjalnym koncertu jubileuszowego (z okazji 30. lecia Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot oraz 80. urodzin Wojciecha Kilara), inaugurującego Festiwal Sopot Classic 2012 była Justyna Steczkowska[4].
Skład
[edytuj | edytuj kod]Dyrektorem artystycznym orkiestry jest Szymon Morus[5]. Założyciel zespołu Wojciech Rajski został dyrygentem honorowym[6].
W sezonie artystycznym 2014/2015 dyrygentem-rezydentem Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot był Ariel Ludwiczak[7].
Muzycy
[edytuj | edytuj kod]- I skrzypce
- Anna Manicka – koncertmistrz
- Anna Wieczerzak
- Anna Biadasz-Dolińska
- Bożena Budzich
- Marta Westfalewicz
- Dominik Urbanowicz
- II skrzypce
- Tomasz Kaczor – prowadzący grupę
- Arkadiusz Połetek
- Jacek Koprowski
- Grażyna Kasprzyk-Głaszcz
- Anna Strojek
- Altówki
- Aneta Szybowicz - prowadząca grupę
- Karol Jurewicz
- Bogusław Fuks
- Marta Szyryńska-Krot
- Wiolonczele i Kontrabas
- Alicja Leoniuk-Kit – prowadząca grupę
- Grażyna Michalec
- Jakub Grzelachowski
- Sebastian Wyszyński
Nagrania
[edytuj | edytuj kod]Orkiestra zrealizowała ponad 60 płyt analogowych i CD dla wielu wytwórni fonograficznych. Pierwsze nagrania zostały zarejestrowane na analogowych płytach długogrających i pochodzą z 1983 roku wykonane dla Wifonu i Thorofonu. Od 1986 roku orkiestra współpracuje m.in. z wytwórniami EMI, Midas, Thorofon, Claves, Sonomaster, Opus, Mediaphon, Wifon, DUX.
Płyty analogowe
[edytuj | edytuj kod]- 1984: Joseph Haydn, Wifon
- 1984: Piotr Czajkowski – Serenada C-dur Op. 48, Wifon
- 1985: Wolfgang Amadeus Mozart, Wifon
- 1988: Sinfonien der Vorklassik, Thorofon
- 1988: Wolfgang Amadeus Mozart, Thorofon
- 1988: Streicherserenaden, Thorofon
- 1990: Wolfgang Amadeus Mozart, Wifon
- 1990: Fryderyk Chopin, Wifon
- 1990: Fryderyk Chopin, Wifon
Płyty CD
[edytuj | edytuj kod]- 1986: Joseph Haydn, Thorofon
- 1987: Karłowicz – Szostakowicz – Górecki, Midas
- 1987: Wolfgang Amadeus Mozart, Thorofon
- 1988: Aleksander Tcherepin, Thorofon
- 1988: Piotr Czajkowski, Thorofon
- 1988: Sinfonien der Vorklassik, Thorofon
- 1988: Chinesische Klavierkonzerte, Thorofon
- 1990: Wolfgang Amadeus Mozart, Wifon
- 1990: Fryderyk Chopin, Wizon & Chant du Monde
- 1990: Koncerty na obój i orkiestrę, Claves
- 1990: Wolfgang Amadeus Mozart, Wifon
- 1991: Johannes Brahms, EMI
- 1993: Richard Strauss, Sonomaster & Bayrische Rundfunk
- 1994: Saxophonie, Aleksander Głazunow, Melisma Musikproduktion Wiesbaden „Opus“
- 1994: Wolfgang Amadeus Mozart, Claves
- 1994: Wirtuozowska Muzyka Orkiestrowa, Intercord & C. F. Peters
- 1994: Fryderyk Chopin, Mediaphon
- 1994: Gioacchino Rossini, DUX
- 1996: Huhn Jagd Königin, Tacet
- 1995: Mozart, Haydn – Piano Concertos, Mediaphon
- 1996: Najpiękniejsze koncerty obojowe, Amati
- 1999: Mensajero Alado – Winged Messenger – Der Beflügelte Bote
- 1999: Jan Sebastian Bach – Pasja wg Świętego Mateusza, Arte Nova
- 2002: Columpios, Tacet
- 2003: ADAGIO, DUX
- 2003: The Tube Only: Violinv, Tacet
- 2004: The Tube Only: Night Music, Tacet
- 2004: Piotruś i Karnawał – opowieść starej sowy, Tacet
- 2006: Tacet’s Beethoven Symphonies, Tacet
- 2007: Tacet’s Beethoven Symphonies, Tacet
- 2008: Tacet’s Beethoven Symphonies, Tacet
- 2010: Tacet’s Beethoven Symphonies, Tacet
- 2011: Chopin, DUX
- 2012: Chopin, DUX
- 2012: Tranquillo, Allegro Records
- 2013: Mikołaj Górecki works for String orchestra, DUX
- 2014: Alexander Krichel Chopin:Hummel:Mozart, Sony Classical
- 2016: Mieczysław Wajnberg works for flute, Tacet
- 2016: THE SOUND OF CHRISTMAS, Universal Music Polska
- 2017: Decalogue / Dekalog
- 2017: Emigra – symfonia bez końca
- 2018: Piosenki warsa i szpilmana, Polskie Radio
W 2012 roku Polska Filharmonia Kameralna Sopot pod dyrekcją Wojciecha Rajskiego otrzymała nominację do Nagrody Muzycznej Fryderyka w kategorii "Album roku – muzyka symfoniczna i koncertująca" za płytę "Fryderyk Chopin – I Koncert fortepianowy e-moll op.11", wydaną przez firmę fonograficzną DUX[8].
Siedziba
[edytuj | edytuj kod]Dzięki staraniom władz Sopotu i Bałtyckiej Agencji Artystycznej BART, po 15 latach oczekiwań, Polska Filharmonia Kameralna doczekała się własnej siedziby w Sopocie, na terenie Opery Leśnej.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Anna Skoczek: Literatura współczesna (1956-2006). SMS, 2006, s. 383. ISBN 83-88520-47-4, ISBN 978-83-88520-47-1.
- ↑ Polska Filharmonia Kameralna Sopot. 2007. [dostęp 2015-06-25].
- ↑ Koncert Jubileuszowy PFK maj. [dostęp 2015-06-25].
- ↑ Steczkowska gościem specjalnym koncertu z muzyką Kilara. 2012-07-26. [dostęp 2015-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-26)].
- ↑ Szymon Morus nowym Dyrektorem Artystycznym Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot Serwis Kultura [online], trojmiasto.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ W Niemczech dyryguje się lepiej. [dostęp 2015-06-25].
- ↑ „Dyrygent – rezydent”: Koncert Ariela Ludwiczaka z Polską Filharmonią Kameralną Sopot. 2015-05-15. [dostęp 2015-06-25].
- ↑ Nominowani i laureaci 2012. [dostęp 2015-06-25].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- strona Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. pfksopot.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-17)].
- Polska Filharmonia Kameralna Sopot na POLMIC