French
DeutschPolska Grupa Fotowoltaiczna – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Siedziba spółki przy ul. Sulechowskiej w Zielonej Górze | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Adres | Zielona Góra (65-199) |
| Data założenia | |
| Forma prawna | |
| Prezes | Dariusz Stodolny[1] |
| Przewodniczący rady nadzorczej | Joanna Tobolska |
| Nr KRS | |
| Giełda | |
| ISIN | |
| Symbol akcji | PGV |
| Dane finansowe | |
| Przychody | 24 371 000 zł (2012)[2] |
| Kapitał zakładowy | 30 499 539 zł |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie Zielonej Góry  | |
 51°57′00,0″N 15°31′00,6″E/51,950000 15,516833 | |
| Strona internetowa | |
Polska Grupa Fotowoltaiczna S.A. (PGF) (dawniej Zastal S.A.)[3] – polska spółka notowana na GPW z siedzibą w Zielonej Górze. Zarządza grupą kapitałową o strukturze holdingowej, w skład której wchodzi 5 spółek[4]: Zastal Transport Sp. z o.o., Zastal Wagony Sp. z o.o., Landex Sp. z o.o., Landex spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. i Kapitał Sp. z o.o.[2] Podstawowa działalność grupy koncentruje się w trzech obszarach: wynajmie, produkcji konstrukcji stalowych na zlecenie oraz usługach transportowych. Przedsiębiorstwo dysponuje majątkiem ulokowanym na obszarze 30 hektarów położonym w pierwszej strefie miasta Zielona Góra (tzw. Park Przemysłowy Zastal).
Historia
[edytuj | edytuj kod]Zaodrzańskie Zakłady Przemysłu Metalowego „Zastal” (przedsiębiorstwo państwowe) były w przeszłości producentem taboru kolejowego[5]. Utworzone w 1945 roku z pozostałości niemieckiej fabryki Beuchelt & Co., założonej przez Georga Beuchelta w 1876 roku. Oprócz wagonów towarowych zakłady „Zastal” od 1964 roku produkowały także w kooperacji z „Fablokiem” manewrowe przemysłowe lokomotywy spalinowe typu Ls150 (na PKP serii SM03) i ich rozwinięcie 409Da, Ls60 i 410D (pracujące wyłącznie w przemyśle) i wąskotorowe Wls 180 (Lyd1)[6]. W 1979 roku zaprzestano produkcji lokomotyw z uwagi na duże zamówienia zagraniczne na wagony[7].
W 1952 roku zakłady „Zastal” otrzymały nazwę: Zaodrzańskie Zakłady Przemysłu Metalowego im. M. Nowotki w Zielonej Górze. 15 listopada 1990 została zawiązana spółka pracownicza „Zastal Investment Corporation SA”. W 1992 zmieniła nazwę na Zastal SA[5] i przejęła przedsiębiorstwo państwowe „Zastal”[4].
Grupa kapitałowa
[edytuj | edytuj kod]W latach 2001–2007 istniała spółka-córka Zastal Wagony SA w Zielonej Górze, obecnie istnieje spółka-córka Zastal Wagony Sp. z o.o. utworzona w 2012 roku, której jedynym udziałowcem jest Zastal SA[8].
Tabor kolejowy produkowany w Zastalu
[edytuj | edytuj kod]Lokomotywy:
- Ls60 – 1964-1971 (365 sztuk)[9]
- Ls150/409Da (SM03/SM04) – 1965-1979 (676 sztuk)[7]
- 410D – 1972-1975 (51 sztuk)[10]
- 803D (Wls 180, Lyd1) – 1969-1972 (47 sztuk)[11]
Wagony:
.JPG)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Władze spółki.
- ↑ a b Skonsolidowane sprawozdanie finansowe za 4 kwartały 2012 roku. Zastal S.A. [dostęp 2013-03-31].
- ↑ Zastal zmienia nazwę na Polską Grupę Fotowoltaiczną [online], www.cire.pl [dostęp 2023-02-14].
- ↑ a b Spółka Akcyjna „Zastal”. Zastal SA. [dostęp 2008-05-22]. (pol.).
- ↑ a b Zaodrzańskie Zakłady Przemysłu Metalowego „Zastal” w Zielonej Górze. [w:] Archiwa Państwowe [on-line]. Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych. [dostęp 2008-05-22]. (pol.).
- ↑ Pokropiński 2009 ↓, s. 42, 50, 56, 172.
- ↑ a b Pokropiński 2009 ↓, s. 56, 61.
- ↑ Według informacji i odpisu z KRS dla Zastal Wagony SA (KRS 34650) i Zastal Wagony Sp. z o.o. (KRS 67681), stan na 8. 2. 2017.
- ↑ Pokropiński 2009 ↓, s. 42.
- ↑ Pokropiński 2009 ↓, s. 50.
- ↑ Pokropiński 2009 ↓, s. 172.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strona Zastal SA, Relacje inwestorskie
- Bogdan Pokropiński: Lokomotywy spalinowe produkcji polskiej. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2009. ISBN 978-83-206-1731-3. (pol.).