Szpic miniaturowy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Inne nazwy | Toy Spitz, Pomeranian, |
---|---|
Kraj patronacki | Niemcy |
Kraj pochodzenia | |
Wymiary | |
Wysokość | max. 24 cm |
Masa | max. 4 kg |
Klasyfikacja | |
FCI | Grupa V, Sekcja 4, |
AKC | Toy |
ANKC | Grupa 1 (Toys) |
CKC | Grupa 5 – Toys |
KC(UK) | Toy |
NZKC | Toy |
UKC | Companion Breeds (pies do towarzystwa) |
Szpic miniaturowy, pomeranian – rasa psa, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich. Nazwa bierze się od Pomeranii, czyli po polsku Pomorza. Typ lisowaty[1].
Krótki rys historyczny
[edytuj | edytuj kod]Początki istnienia pomeraniana, podobnie jak i innych szpiców, sięgają epoki kamienia. Wykopaliska na torfowiskach na terenie dzisiejszych północnych Niemiec odkryły niemal doskonale zachowane okazy, które wydają się być najstarszymi przodkami obecnych ras[2]. Jedna z teorii pochodzenia współczesnej rasy mówi, że na południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku pomeraniany zostały sprowadzone ze Skandynawii. Nazwa pomeranian oznacza bowiem psa z Pomorza, na które psy te przywędrowały z woźnicami.
Użytkowość
[edytuj | edytuj kod]Pies do towarzystwa. Nadaje się dla domatora. Jest psem jednego pana, bardzo się przywiązuje, ale też często nie można nad nim zapanować. Można z nim uprawiać psie sporty np. agility, obedience lub taniec z psem.
Charakter
[edytuj | edytuj kod]Szpic miniaturowy pomeranian ma wesołe usposobienie i żywy temperament. Jest ruchliwy, ciekawski, wszędobylski i chętny do zabawy. Bardzo przywiązany do opiekuna, wrażliwy i oddany, nie lubi zostawać na długo sam[3].
Szata i umaszczenie
[edytuj | edytuj kod]Dopuszczalna jest szeroka gama typów umaszczenia: czarna, brązowa, biała, pomarańczowa, szara cieniowana (wilczasta). Również inne maści - wszystkie odcienie kolorów, takie jak: kremowy, kremowo-śniady, pomarańczowo-śniady, czarny podpalany oraz łaciaty (z dominującą bielą).
Utrzymanie
[edytuj | edytuj kod]Wymaga regularnego trymowania oraz wyczesywania sierści. Szatę należy szczotkować szczotką ze sztywnego włosia. W okresie linienia należy kąpać psa w ciepłej wodzie, aby pozbyć się martwego włosa.
Zdrowie
[edytuj | edytuj kod]Najbardziej typowe dla rasy problemy zdrowotne to niezarośnięte ciemiączko, wypadanie rzepki kolanowej i choroby oczu. Słabym punktem pomeraniana są też zęby, z tendencją do osadzania się kamienia nazębnego, nieraz wypadające już u młodych osobników[4]. Długość życia: 12 do 16 lat[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 126.
- ↑ D. Grandjean , F. Haymann , The Dog Encyclopaedia, 2010, s. 242 .
- ↑ SZPIC MINIATUROWY POMERANIAN - cena, szczenię - Psy.pl [online], Wszystko, co warto wiedzieć o psach [dostęp 2020-12-07] (pol.).
- ↑ Izabela Przeczek , Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania, s. 262 .
- ↑ Izabela Przeczek , Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania, s. 261 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09354-7.
- Eva-Maria Krämer, Rasy psów, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 2003
- Izabela Przeczek, Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.
- Hans Räber, Encyklopedia psów rasowych tom I, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 1999