Posag – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Posag – kapitał, majątek wnoszony mężowi przez żonę przy zawieraniu małżeństwa.

Recepcja w świecie

W wielu kulturach posag bądź wiano do dziś odgrywają istotną rolę społeczną.

Starożytny Rzym

W prawie rzymskim, majątek otrzymywany przez męża w celu ułatwienia ponoszenia kosztów utrzymywania małżeństwa (łac. onera matrimonii), żony i rodziny oraz zabezpieczenia żony i dzieci w razie rozwiązania małżeństwa, nosił nazwę dos (dopełniacz: dotis).

Indie

W Indiach do dziś panuje zwyczaj przekazywania posagu, który choć został tam zdelegalizowany w 1947 roku; staje się jednak podstawą żądań i w konsekwencji przyczyną przeszło 8 tysięcy zabójstw kobiet rocznie w tym kraju^[1].

Islam

W islamie występuje obyczaj mahr – dar ślubny, który otrzymuje panna młoda od męża.

Polska

Jeżeli żona nie miała posagu, prawo polskie wyznaczało jej pewną sumę z majątku męża. Był to tzw. zawieniec (pro crinili). Natomiast to, co mąż zapisywał żonie, nazywano przywiankiem.

Dawne prawo polskie, zostawiając wysokość posagu zwyczajowi, zastrzegało, aby był dla męża użyteczny i aby po jego śmierci dostarczył utrzymania dla żony. Żona po śmierci męża była bowiem zobowiązana rodowi zmarłego oddać jego zbroję, rynsztunek rycerza i konie, wydzieliwszy te, na których za życia męża jeździła.

W średniowiecznej Polsce posag otrzymywała dziewczyna wychodząca za mąż od ojca lub opiekuna. Wnosiła go do nowego gospodarstwa. Stanowił część majątku rodzinnego należnego córce (stąd kobieta zwykle nie miała prawa do spadku po rodzicach). Zabezpieczeniem posagu przez męża było wiano. Prawo uchwalone w 1496 karało żonę za cudzołóstwo utratą posagu.

Zobacz też

Przypisy

↑ Robin Pagnamenta (TheR.P.(T. Times) Robin Pagnamenta (TheR.P.(T., Wściekłe panny młode [online], Onet.pl, 20 stycznia 2012 [dostęp 2012-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-26], Cytat: Wypłacania posagu zabroniono w Indiach już ponad 50 lat temu, lecz tradycja nadal jest do tego stopnia rozpowszechniona, że za jej sprawą tylko w 2010 roku życie straciło 8000 kobiet. (…) zwyczaj ten (…) Często prowadzi do znęcania się nad kobietami, maltretowanymi przez męża i jego rodzinę, która wykorzystuje żonę jako kartę przetargową i żąda dodatkowej gotówki od jej krewnych, nierzadko w długi czas po ślubie. (…) Dane z indyjskiego biura statystyki kryminalnej wskazują, że w 2010 roku w kraju miało miejsce 8391 zgonów związanych z posagami oraz 90 tysięcy przypadków tortur i znęcania się nad kobietami przez mężów i ich rodziny (pol.).

[wsciek-1] Robin Pagnamenta (TheR.P.(T. Times) Robin Pagnamenta (TheR.P.(T., Wściekłe panny młode [online], Onet.pl, 20 stycznia 2012 [dostęp 2012-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-26], Cytat: Wypłacania posagu zabroniono w Indiach już ponad 50 lat temu, lecz tradycja nadal jest do tego stopnia rozpowszechniona, że za jej sprawą tylko w 2010 roku życie straciło 8000 kobiet. (…) zwyczaj ten (…) Często prowadzi do znęcania się nad kobietami, maltretowanymi przez męża i jego rodzinę, która wykorzystuje żonę jako kartę przetargową i żąda dodatkowej gotówki od jej krewnych, nierzadko w długi czas po ślubie. (…) Dane z indyjskiego biura statystyki kryminalnej wskazują, że w 2010 roku w kraju miało miejsce 8391 zgonów związanych z posagami oraz 90 tysięcy przypadków tortur i znęcania się nad kobietami przez mężów i ich rodziny (pol.).

[1]