Postrzeganie pozazmysłowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Postrzeganie pozazmysłowe (ESP, ang. extrasensory perception) – rzekoma umiejętność zdobywania informacji poznawczej inaczej niż za pomocą znanych zmysłów, tzn. na przykład wzroku, słuchu, węchu, smaku, dotyku lub propriocepcji (zmysłu orientacji przestrzennej własnego ciała). ESP – postrzeganie pozazmysłowe jest nazwane jako „szósty” zmysł, instynkt lub przeczucie, jest również znana jako intuicja.

Termin ESP oznacza pozyskiwanie informacji za pomocą zmysłu zewnętrznego do podstawowych założeń ograniczających sferę nauki, takie jak te organizmy mogą otrzymywać informacje z przeszłości do teraźniejszości. Termin ESP (extrasensory perception(inne języki)) został przyjęty w Duke University, przez psychologa Joseph Banks Rhine do określenia umiejętności psychicznej, takie jak telepatia, jasnowidzenie i jasnosłyszenia i ich trans-czasowego działania jako prekognicji lub retrokognicji^[1]. ESP, implikuje źródła informacji nieznane nauce; po raz pierwszy użyty został przez Fredericka Myersa^[2].

• postrzeganie zdarzeń w innym miejscu i czasie (jasnowidzenie, prekognicja, retrokognicja)
• postrzeganie rzeczy niewidocznych dla innych (widzenie aury)
• zdolność do komunikacji (bez środków technicznych) z ludźmi będącymi daleko (telepatia), nieżyjącymi (jako medium) lub przebywającymi w innych wymiarach (projekcja astralna)

Zjawisko prekognicji i jego konsekwencje są tematem opowiadania Philipa K. Dicka Raport mniejszości, a także jego filmowej wersji w reżyserii Stevena Spielberga.

• psychologia
• hipnologia
• parapsychologia
• protonauka
• psionika
• karty Zenera
• Rupert Sheldrake