Potyczka pod Umianowicami – Wikipedia, wolna encyklopedia

Potyczka pod Umianowicami

II wojna światowa
Czas	28 lipca 1944
Miejsce	rejon Umianowic
Terytorium	Polska pod okupacją III Rzeszy (Generalne Gubernatorstwo)
Wynik	porażka oddziału BCh
Strony konfliktu
Bataliony Chłopskie  III Rzesza
Dowódcy
Bogusław Walczak
Siły
oddział partyzancki Batalionów Chłopskich oddział Wehrmachtu.
Straty
13 zabitych brak danych
Położenie na mapie Polski w 1939 miejsce bitwy
50°34′26″N 20°31′27″E/50,573889 20,524167

Potyczka pod Umianowicami – starcie zbrojne mające miejsce 28 lipca 1944 w rejonie Umianowic między oddziałem Batalionów Chłopskich a żołnierzami Wehrmachtu, wracającymi z frontu wschodniego.

Atak oddziału Batalionów Chłopskich na pociąg zaplanowano w związku z informacjami, że będzie w nim jechać jedynie kilkunastu żandarmów. Pociąg został zaatakowany przez partyzantów dowodzonych przez Bogusława Walczaka pseud. Długonogi nad rzeką Nidą w pobliżu wsi Umianowice. Niestety, okazało się że pociągiem jadą żołnierze Wehrmachtu, wracający z frontu wschodniego. W wyniku walki z zaprawionymi w bojach i dobrze uzbrojonymi żołnierzami niemieckimi partyzancki atak na pociąg zakończył się niepowodzeniem. Oddział BCh został praktycznie rozbity, a w czasie walk poległo 13 partyzantów^[1].

Polegli partyzanci: Adam Banaś, Mieczysław Błotnicki, Stanisław Ciężart, Stefan Ciszewski, Jan Dudek, Edward Gidek, Jan Jandała, Jan Motyka, Stefan Noszczyk, Marian Paluchiewicz, Jan Powałka, Stanisław Solus i Władysław Woźniak pochowani zostali na cmentarzu w Kijach^[1].

W 15 rocznicę bitwy tj. w 1959 poległych partyzantów Batalionów Chłopskich upamiętniono pomnikiem^[2].

• Marian Kolus: Miejsca upamiętniające działalność Batalionów Chłopskich w latach 1940-1945 na terenie województwa świętokrzyskiego. Kielce: 2011. ISBN 978-83-88161-39-1.