Powers Boothe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Powers Boothe

Powers Boothe (2005)
Imię i nazwisko	Powers Allen Boothe
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1948 Snyder
Data i miejsce śmierci	14 maja 2017 Los Angeles
Zawód	aktor, malarz
Współmałżonek	Pamela Ann Boothe (1969–2017; jego śmierć)
Lata aktywności	1977–2017
Multimedia w Wikimedia Commons

Powers Allen Boothe^[1] (ur. 1 czerwca 1948 w Snyder, zm. 14 maja 2017 w Los Angeles^[1][2]) – amerykański aktor filmowy, telewizyjny i teatralny.

Urodził się w Snyder w Teksasie jako syn Emily K. Reeves i Merrilla V. Boothe^[3]. Ukończył Southwest Texas State College i Południowy Uniwersytet Metodystów.

Po ukończeniu college’u zadebiutował jako aktor teatralny na Oregońskim Festiwalu Szekspirowskim. W 1974, podczas New York Shakespeare Festival, wystąpił w sztuce szekspirowskiej Ryszard III jako Herbert, obywatel, strażnik i lord w nowojorskim Lincoln Center w Mitzi E. Newhouse Theater, a w 1978 w roli Roderigo w Otello w nowojorskim Roundabout Theatre. W 1979 miał miejsce jego debiut na Broadwayu w Century Theatre jako Roy w Lone Star i Natwick w Pvt. Wars.

W 1980 wystąpił w głównej roli w filmie telewizyjnym Tragedia Gujana: The Story of Jim Jones zyskując uznanie krytyków i nagrodę Emmy dla najlepszej pierwszoplanowej roli męskiej, pokonując tak uznanych konkurentów jak Henry Fonda i Jason Robards.

Uznanie krytyków otworzyło mu drogę do kariery aktorskiej, której szczyt przypadł na lata 80. i 90. XX w. Wystąpił wtedy m.in. w filmach: Nienawiść, Śmiertelne manewry, Samotny łowca, Czerwony świt, Szmaragdowy las. W 1989 roku zagrał rolę gen. Wasilija Czujkowa w radzieckiej megaprodukcji Stalingrad. W latach 90. pojawił się m.in. w westernie Tombstone (1993), dramacie Błękit nieba (1994), a także filmach Olivera Stone’a - Nixon (1995) i Droga przez piekło (1997). Najbardziej znanym filmem z jego udziałem po roku 2000 był Sin City 2 - Damulka warta grzechu (2014), w którym wcielił się w rolę senatora Roarka.

Również użyczył swojego głosu różnym postaciom gier wideo (Area 51, Turok) i kreskówek, m.in. Liga Sprawiedliwych (2001–2004) i Liga Sprawiedliwych bez granic (2004–2006). Największą produkcją telewizyjną tego okresu z udziałem Boothe'a był serial 24 godziny (2007–2008) i jego jednoodcinkowa wersja 24 godziny: Wybawienie (2008). Podczas kampanii prezydenckiej w 2008, użyczył swojego głosu jako narrator spotów senatora Johna McCaina.

W 1969 ożenił się z Pamelą Cole, z którą miał dwoje dzieci. Mieszkał w Los Angeles, gdzie prowadził hodowlę koni. Prowadził również prywatną galerię sztuki.

Zmarł 14 maja 2017 w swoim domu podczas snu^[2].

• Nagroda Emmy 1980 – za rolę Jimego Jonesa w filmie Guyana Tragedy: The Story of Jim Jones

• Powers Boothe w bazie IMDb (ang.)
• Powers Boothe w bazie Filmweb
• Powers Boothe w bazie Notable Names Database (ang.)