Powstanie hamburskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Powstanie hamburskie

„niemiecki październik”
Czas	23–24 października 1923
Miejsce	Hamburg
Terytorium	Republika Weimarska
Wynik	zwycięstwo strony rządowej
Strony konfliktu
Republika Weimarska Policja Komunistyczna Partia Niemiec
Dowódcy
Ernst Thälmann
Siły
6000 5000
Straty
17 zabitych 24 zabitych
brak współrzędnych

Powstanie hamburskie^[1][2] (niem. Hamburger Aufstand) – powstanie robotników w Hamburgu w 1923 roku, zorganizowane przez Komunistyczną Partię Niemiec (KPD), kierowane przez Ernsta Thälmanna.

Chociaż KPD w Hamburgu w tym czasie miała około 14 000 członków, jedynie około 300 brało czynny udział w powstaniu. Udało im się zdobyć w sumie około 250 sztuk broni. Powstanie udało się zdławić już w ciągu kilku godzin. Tylko w dzielnicy Barmbek, gdzie w poprzednich wyborach około 20 procent głosujących opowiedziało się za KPD, i gdzie powstańcy mieli wsparcie ze strony ludności, byli oni w stanie utrzymać się pod ciągłym ostrzałem przez cały dzień. W nocy, przekonani o beznadziejności sytuacji, opuścili potajemnie swoje stanowiska.

Podczas powstania zginęło łącznie co najmniej 100 osób, 17 policjantów, 24 powstańców i 61 osób cywilnych, ponad 300 zostało rannych. 1400 osób zostało aresztowanych. Powstanie stało się pretekstem do likwidacji lewicowych rządów w Saksonii i Turyngii.

• Die Lehren des Hamburger Aufstandes
• Hamburger Oktober 1923