Prawo Littlewooda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Prawo Littlewooda – prawo statystyczne stwierdzające, że dana osoba może oczekiwać doświadczenia zdarzenia o prawdopodobieństwie 1:1 000 000 (tak zdefiniowanego pojęcia „cudu”) z częstością średnio około jednego na miesiąc[1]. Prawo jest wykorzystywane do podważania i obalania niektórych pseudonaukowych hipotez i jest związane z bardziej ogólnym prawem naprawdę wielkich liczb[2]. Prawo nazwane zostało od nazwiska profesora Cambridge, matematyka Johna Edensora Littlewooda.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne sformułowanie tego prawa pojawia się w zbiorze prac Littlewooda z 1953 r., A Mathematician's Miscellany. W rozdziale „Large Numbers” („Duże liczby”) Littlewood rozważa temat zbiegów okoliczności i nieprawdopodobieństw, wskazując, że „nieprawdopobieństwa są często przeceniane”. Stwierdza na przykład, że biorąc pod uwagę długość ludzkiego życia, nie jest niczym niezwykłym, jeśli komuś przytrafi się w ciągu życia zbieg okoliczności o prawdopodobieństwie rzędu jeden do miliona[3].

Stwierdzenie to zostało później ujęte jako „prawo cudów Littlewooda” przez Freemana Dysona, w recenzji książki Debunked!, opublikowanej w 2004 roku w New York Review of Books.

Dyson opisuje to prawo następująco: Zdefiniujmy „cud” jako „zdarzenie, które w chwili swego nastąpienia ma szczególne znaczenie, ale wydarza się z prawdopodobieństwem jeden na milion”. Załóżmy, że w czasie godzin, w których człowiek jest wybudzony i czuwa, słyszy on lub dostrzega jedno „zdarzenie” na sekundę, które może być zarówno wyjątkowe, jak też i zwyczajne. Założmy też, że czas czuwania człowieka wynosi około ośmiu godzin dziennie. Założenia te pozwalają dojść do wniosku, że człowiek w czasie 35 dni doświadcza około miliona zdarzeń (60 × 60 × 8 × 35 = 1 008 000). Jeśli zaakceptować definicję „cudu”, można oczekiwać zaobserwowania średnio około jednego „cudownego” zdarzenia na każdy okres 35 dni. Co za tym idzie, na pozór „cudowne” zdarzenia są w rzeczywistości dość powszechne[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b 27: One in a Million. W: Freeman Dyson: The Scientist as Rebel. New York Review Books, 2008. ISBN 1-59017-294-9. (ang.).
  2. Eric W. Weisstein, Law of Truly Large Numbers, [w:] MathWorld, Wolfram Research [dostęp 2020-12-13] (ang.).
  3. J. E. Littlewood: A Mathematician's Miscellany. London: Methuen & Co. Ltd., 1953, s. 104-105. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]